Η Λουλού νούμερο 45

Η Λουλού νούμερο 45 δεν της ζήτησε καν συγγνώμη που πέθανα και που τώρα θα χρειάζεται να την φροντίζει μέχρι να πεθάνει κι αυτή. Βέβαια η Λουλού νούμερο 45 δεν σκοπεύει να πεθάνει σύντομα και γι’ αυτό ξέρει πως η νέα ανάδοχος της κάνει μεγάλη χάρη που αναλαμβάνει έτσι αγόγγυστα την φροντίδα της.

Η τωρινή ιδιοκτήριά της κλαίει διακριτικά κάθε φορά που χρειάζεται να της αλλάξει νερό ή να την ταΐσει, γιατί κάθε φορά θυμάται εμένα που έφυγα τόσο απρόσμενα από ένα ηλίθιο αυτοκίνητο που ήρθε και καρφώθηκε πάνω μου στη διάβαση μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το σπίτι μου. Η φίλη μου ρουφάει τη μύτη της προσπαθώντας να μην ακούγεται και με τον καρπό της σκουπίζει τα αλμυρά δάκριά της που κυλούν στα μάγουλά της. Η Λουλού νούμερο 45 την αφήνει να κλαίει αρκεί να κάνει τη δουλειά της μιας και είναι συνηθισμένη σε αυτή τη διαδικασία.

Η Λουλού νούμερο 45 είναι το τελευταίο από μια σειρά χρυσόψαρα που φιλοξένησε το μικρό ενυδρείο στο σπίτι μου. Η Λουλού νούμερο 1 ήρθε και χώθηκε στην καθημερινότητά μου απρόσμενα ως το δώρο του πιο αγαπημένου φίλου μου, του ανθρώπου που δεν ήθελε να με βλέπει μόνη στο άδειο δωμάτιο που ήταν το σαλόνι μου. Ένα απόγευμα χτύπησε το κουδούνι και η Λουλού νούμερο 1 εμφανίστηκε μέσα σε μια νάυλον διάφανη σακούλα. Το ενυδρείο κρεμόταν στο άλλο χέρι του φίλου μου, μαζί με τα βότσαλα και τα πλαστικά φυτά που θα στόλιζαν τον μικρόκοσμο της Λουλού. Το χαμόγελο του φίλου μου δεν άφηνε πολλά περιθώρια για αντιρρήσεις.

Ο φίλος έφυγε κι εγώ έμεινα να τακτοποιώ το χρυσόψαρο που μέχρι τότε δεν είχε όνομα. Ήταν κόκκινο και ασημί και για ώρες κρυβόταν κάτω από τα πλαστικά φυτά που είχα σχολαστικά τοποθετήσει μέσα στο μικρό ενυδρείο. Τις πρώτες ώρες, κάθε φορά που με έβλεπε να την πλησιάζω, εξαφανιζόταν. Ήταν το πιο φοβισμένο ψάρι στον πλανήτη και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο αποφάσισα να το βγάλω Λουλού.

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου, μετά από μερικούς μήνες η Λουλού πέθανε. Για κάποιο λόγο η παρουσία του μικρού ζωντανού οργανισμού, το διαρκές πέρα δώθε μέσα στο ενυδρείο και η ρουτίνα της καθημερινής του φροντίδας μου έλειψαν άμεσα. Ένα νέο χρυσόψαρο που επέλεξα ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα επειδή έμοιαζε με τη Λουλού νούμερο 1, ήρθε να το αντικαταστήσει.

Για να μην χάνω τον λογαριασμό και για να μην ψάχνω άλλο όνομα κάθε φορά, αποφάσισα να βαφτίζω όλα τα χρυσόψαρά μου Λουλού νούμερο τάδε. Η απώλεια κάθε φορά ξεπερνιόταν με τον αντικαταστάτη και τα νούμερα αθροίζονταν καθώς περνούσαν οι εποχές και τα χρόνια. Όσο το άθροισμα ανέβαινε, ένιωθα ευτυχής που ήμουν ακόμη ζωντανή και που ήμουν σε θέση να φροντίζω ένα ακόμη χρυσόψαρο. Έτσι ένιωσα και όταν βούτηξα τη Λουλού νούμερο 45 στο ενυδρείο. Φυσικά δεν φανταζόμουν τι θα επακολουθούσε. Αν γνώριζα πιθανότατα δεν θα ήμουν τόσο χαρούμενη. Στην πραγματικότητα δεν με ένοιαζε αν η κάθε Λουλού ήταν ευτυχισμένη μέσα στο ενυδρείο μου. Πολλοί γνωστοί έλεγαν πως το να φυλακίζεις χρυσόψαρα μέσα σε ενυδρείο μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον, είναι σαν αργός θάνατος. Εγώ πάλι ένιωθα ότι η φροντίδα μου ήταν αρκετή για να χαρίσει μια αξιοπρεπή ζωή στο χρυσόψαρο που ούτως ή άλλως είχε εγκλωβιστεί μαζί με εκατοντάδες άλλα στη βιτρίνα ενός μαγαζιού.

Πιθανόν η Λουλού νούμερο 45 να εξακολουθεί να ζει αξιοπρεπώς με τις φροντίδες της φίλης μου, αλλά εγώ δεν θα το μάθω ποτέ. Και ίσως να έχει βαφτίσει τη νέα της ιδιοκτήτρια Αφεντικό νούμερο 2 και γι’ αυτό το λόγο να νιώθει πως είναι ένα από τα πιο τυχερά χρυσόψαρα στον πλανήτη που ευτύχησαν να έχουν δύο αφεντικά, ποιος ξέρει μπορεί και τρία, ενώ τα περισσότερα πλάσματα του είδους τους έχουν την ατυχία να γνωρίσουν τις παραξενιές και τις συνήθειες ενός μόνο ιδιοκτήτη.

Τώρα πια είμαι σίγουρη πως η Λουλού νούμερο 45 δεν ένιωσε τίποτα ιδιαίτερο όταν εξαφανίστηκα και πως αυτή ήταν μια τίμια σχέση στην οποία ο ένας ένιωθε ακριβώς το ίδιο για τον άλλον, δίχως τις υπερβολές και τη μελούρα που συνοδεύει τον τρόπο που βιώνουν την απώλεια οι άνθρωποι μεταξύ τους. Ευτυχώς γνωρίζω πως κάθε φορά που η φίλη μου μυξοκλαίει, η Λουλού νούμερο 45 παραμένει ατάραχη κι αυτό φέρνει τα πράγματα σε μια ισορροπία. Αν υπήρχα και έβλεπα τη Λουλού νούμερο 45 από μια γωνία, θα έσκαγα στο κλάμα από τα γέλια.