Το ριφιφί στο ραφτάδικο

Την Κυριακή στις τρεις το βράδυ πήραμε είδηση το ριφιφί που γινόταν στο κατάστημα στο ισόγειο της πολυκατοικίας μας. Ο συναγερμός του καταστήματος δεν χτύπησε, ωστόσο ο θόρυβος από τα τρυπάνια μας ειδοποίησε ότι κάτι παράξενο συνέβαινε κάτω απ’ τα πόδια μας. Το κατάστημα πουλάει χειροποίητα ανδρικά κοστούμια. Στη σκονισμένη βιτρίνα ποζάρουν εδώ και δεκαετίες πέντε κιτρινισμένες κούκλες με παγωμένα χαμόγελα, ξεθωριασμένα μάτια και μουστάκια στο χρώμα του δέρματος. Ιδιοκτήτης είναι ένας συμπαθέστατος γεράκος που έχει ντύσει γενιές γαμπρών.

Οι θόρυβοι γίνονταν όλο και πιο δυνατοί, η αστυνομία καθυστερούσε κι έτσι οι πιο περίεργοι από τους ενοίκους της πολυκατοικίας, αν και αγουροξυπνημένοι, αποφάσισαν να κατηφορίσουν στο υπόγειο του κλιμακοστασίου. Βρέθηκαν μπροστά σε μια τρύπα που όντως οδηγούσε στα δοκιμαστήρια του καταστήματος. Αναρωτήθηκαν ποιος θα αποφάσιζε να κάνει κάτι τόσο γελοίο. Ριφιφί σε ραφτάδικο; Να ήταν καμιά τράπεζα, κανένα κοσμηματοπωλείο ναι, αλλά όλη αυτή η επιχείρηση για να μπουν σε ένα κατάστημα γεμάτο υφάσματα και παμπάλαιες κούκλες; Προφανώς οι ληστές είχαν κάνει κάποιο λάθος. Ξανακάλεσαν στην αστυνομία και ανέβηκαν όλοι μαζί στον τρίτο όροφο που είχε οριστεί ατύπως ως το σημείο συνέλευσης όσων ανησυχούσαν για το ζήτημα.

Οι θόρυβοι από το υπόγειο επέμεναν. Ήταν σαφές ότι οι ληστές ήταν ακόμη μέσα. Πέρασαν είκοσι λεπτά που οι εικασίες έδιναν κι έπαιρναν για τα κίνητρα της ληστείας. Οι θόρυβοι έπαψαν τρία λεπτά ακριβώς πριν φτάσει το περιπολικό. Γρήγορα μάθαμε ότι υπήρχε ένα χρηματοκιβώτιο στο κατάστημα το οποίο είχε παραβιαστεί.

Όταν έφτασε ο γεράκος στην είσοδο της πολυκατοικίας, είπε ότι μέσα στο χρηματοκιβώτιο είχε τις οικονομίες μιας ζωής κι ένα τετράδιο με τα ονόματα των πελατών του. Δεν είχε παιδιά, δεν είχε άλλους συγγενείς, όλη η ζωή του ήταν η δουλειά σε αυτό το κατάστημα. Είχε ράψει συνολικά 12.536 κοστούμια και άλλα τόσα ήταν και τα ονόματα στο τετράδιο. Ανέφερε συνεχώς τον αριθμό 12.536 κι έλεγε ότι δεν καταλάβαινε γιατί οι ληστές πήραν το τετράδιο μαζί με τα χρήματα. Χρειάστηκε να τον ρωτήσουν πολλές φορές οι περίεργοι γείτονες για το ποσό που υπήρχε στο χρηματοκιβώτιο, για να μάθουν τελικά, ότι ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο ευρώ.

Τότε όλοι κατάλαβαν την επιλογή των ληστών και επέστρεψαν στα κρεβάτια τους, εντυπωσιασμένοι από το γεγονός ότι ο γέρος ήταν τόσο πλούσιος και τόσο αδιάφορος γι’αυτό. Υπέθεσαν ότι τα είχε χάσει.

Την επομένη το πρωί το κατάστημα άνοιξε κανονικά. Ένα καινούριο τετράδιο ήταν ακουμπισμένο δίπλα στην ταμειακή μηχανή. Κάποιος έκλεινε την τρύπα στον τοίχο.

* με αφορμή τη φωτογραφία του John Galbreath, Mannequin Choir

Mannequin_Choir

Εγγραφείτε στο Newsletter

Η Τριλογία της Αθήνας

#1 Στο Πίσω Κάθισμα – “Πόσο πιθανό είναι να δολοφονήσεις κάποιον, αντί να τον φιλήσεις;” 

#2 Αλκυονίδες Μέρες – “Σε μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τον αδύναμο κανείς δεν είναι αθώος.”

#3 Πόλη στο φως – “Μέχρι που μπορείς να φτάσεις όταν δεν έχεις πια τίποτα να χάσεις;”

© Ευτυχία Γιαννάκη – Eftychia Giannaki 2025