Της Χίλντας Παπαδημητρίου
«Πριν να χαράξει τρύπωσε στο δάσος και για ώρες έτρεχε σκυφτός, ανάμεσα σε κορμούς και σπασμένα κλαδιά, σ’ έναν λαβύρινθο που τον ρουφούσε μακριά από τη ζωή που ήξερε μέχρι τότε. Παρά το πηχτό σκοτάδι, τα πουλιά κελαηδούσαν ανάμεσα στους κρότους των όπλων. Τα πιο αδύναμα ξεψυχούσαν, προτού προλάβουν να βγάλουν άχνα. Η καρδιά τους έσπαγε κι έπεφταν γύρω του. Την πτώση στα ξεραμένα χόρτα συνόδευε ένας ήσυχος γδούπος ή τουλάχιστον έτσι του φαινόταν. Ήταν σαν να είχε διαπεράσει το στήθος τους σφαίρα, όμως όταν τα πλησίαζε διαπίστωνε ότι το στήθος τους ήταν άθικτο. Τα πουλιά γύρω του κελαηδούσαν ή πέθαιναν διακριτικά, σαν πουλιά».
Το καινούργιο μυθιστόρημα της Ευτυχίας Γιαννάκη, Πόλη στο Φως, το οποίο ολοκληρώνει την αθηναϊκή τριλογία με ήρωα τον αστυνόμο Κόκκινο, ξεκινάει με γραφή που κόβει την ανάσα και προκαλεί ρίγη στον αναγνώστη. Τη φρίκη και τα εγκλήματα του πολέμου διαδέχεται η ηρεμία της ειρηνικής ζωής, σ’ ένα παραθαλάσσιο προάστιο της Αθήνας. Και τότε μας περιμένει μια καινούργια γροθιά στο στομάχι· πόσο γαλήνια μπορεί να είναι η ζωή την άνοιξη του 2014, όταν σε μια πολυτελή μονοκατοικία στο Καβούρι ανακαλύπτεται το σφαγμένο πτώμα μιας εγκύου; Μέσα στον κυκεώνα των δικών του προβλημάτων, ο αστυνόμος Κόκκινος θα αναλάβει την εξιχνίαση της δολοφονίας συγκεντρώνοντας στοιχεία και λεπτομέρειες που δημιουργούν ομόκεντρους αφηγηματικούς κύκλους, αδιάκοπα διευρυνόμενους.
Ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος σε μια ιστορία αλλεπάλληλων κακοποιήσεων, ψυχολογικών και σωματικών; Οι ύποπτοι για τον φόνο είναι πολλοί: ο γείτονας που ανακάλυψε το πτώμα, ο βίαιος μεγαλοεπιχειρηματίας σύζυγος που διακινεί αναβολικά και ο σκληροτράχηλος κι επικίνδυνος συνεταίρος του, το ζευγάρι των αλλοδαπών που εργάζεται στο σπίτι… και ο κύκλος ανοίγει κι άλλο.
Το τρίτο βιβλίο της Γιαννάκη εντυπωσιάζει με το στήσιμο της ιστορίας και τη γραφή του. Σφιχτό και καλά δουλεμένο, δένει την κεντρική πλοκή με μικρές ιστορίες που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν άσχετες, αλλά λειτουργούν ενισχυτικά στη βασική ιστορία. Η κατακόκκινη πινελιά που μένει στην κουζίνα μετά τον φόνο αλλά και μια σκηνή αληθινής βίας στο ίδιο δωμάτιο δείχνουν πόσο η καθημερινή βία εισβάλει παντού, δεν υπάρχει άσυλο για κανέναν ικέτη, πουθενά.
Το βιβλίο κλείνει με σπαρακτικό και συγχρόνως καθαρτικό τρόπο. Ίσως ο μόνος τρόπος να βρούμε την κάθαρση του φωτός είναι η απαλλαγή από μυστικά και αμαρτίες, η παραδοχή των μικρών και μεγάλων εγκλημάτων που διαπράττει ο κάθε «αθώος» πολίτης αυτής της πόλης που μας τιμωρεί και μας βασανίζει, μας αγκαλιάζει και μας παρηγορεί όλους.
Διαβάστε περισσότερα για την την θηλυκή πλευρά της Ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας εδώ: https://www.bookpress.gr/kritikes/elliniki-pezografia/giannaki-eutuchia-ikaros-poli-sto-fos-hilda-papadimitriou