- Το «Στο πίσω κάθισμα» είναι το πρώτο βιβλίο που φέρει την υπογραφή σας. Είχατε άγχος για το αν θα υπάρξει αποδοχή;
Γράφοντας ένα βιβλίο είναι σαν να μονολογείς. Πρόκειται μάλιστα για έναν μακροσκελή μονόλογο μπροστά σε ένα σιωπηλό ακροατήριο που είτε σε υπομένει, είτε απολαμβάνει όσα λες. Τη στιγμή που βάζεις την τελευταία τελεία κι ετοιμάζεσαι να δεις την αντίδραση, ναι, αυτή τη στιγμή η καρδιά σου χτυπάει πιο γρήγορα.
- Ποιο ήταν το ερέθισμα σας;
Θα έλεγα ότι δεν ήταν κάποιο ερέθισμα που σήμανε την έναρξη της συγγραφής του συγκεκριμένου βιβλίου, αλλά μια ανάγκη. Η ανάγκη να μιλήσω για την καθημερινότητα της πόλης, για τους ανθρώπους της, για τη βία που φέρνει κύκλους, για το παρελθόν που νομίζουμε ότι αφήσαμε πίσω μας και τα κοινά μυστικά μας, για τις αλλαγές που κλονίζουν τις βεβαιότητες, για την ελαφρότητα μπροστά στο αποτρόπαιο, για το χιούμορ μέσα στην δυσκολία, για όλους όσους βρέθηκαν στο Πίσω Κάθισμα ως παιδιά και ενδεχομένως να βρεθούν στο μέλλον ως ένοχοι.
- Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας απ’ όλους όσους πλάσατε;
Το Πίσω Κάθισμα έχει ως στόχο να συστήσει στο αναγνωστικό κοινό τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο και την ομάδα του μέσω της εξιχνίασης της δολοφονίας ενός θεατρικού σκηνοθέτη. Αν κανείς διαβάσει το βιβλίο θα παρατηρήσει ότι σε αυτές τις συστάσεις έχω δείξει ιδιαίτερη αδυναμία στον πρωταγωνιστή της ιστορίας και στην προσωπική του ιστορία, δεδομένου ότι αναμένεται να μας συνοδεύσει και στα επόμενα βιβλία.
- Γιατί διαλέξατε την αστυνομική λογοτεχνία; Ποια στοιχεία αυτού του είδους σας προσείλκυσαν; Έχετε καταλήξει γιατί οι αναγνώστες διαβάζουν μανιωδώς το συγκεκριμένο είδος;
Θα έλεγα ότι με συναρπάζει η πλοκή που πρέπει να ξεδιπλώνεται περίτεχνα στις αστυνομικές ιστορίες ώστε να γίνεται πειστική η ιστορία, παράλληλα με τη δυνατότητα της λογοτεχνικής αφήγησης που υπακούει σε έναν συγκεκριμένο ρυθμό και ύφος με απώτερο στόχο να διατυπώσει ένα κοινωνικό σχόλιο. Θεωρώ ότι οι αναγνώστες θέλγονται από αυτό το είδος τα τελευταία χρόνια, διότι ακριβώς παντρεύει την αμεσότητα στον λόγο και την ενδιαφέρουσα πλοκή –χαρακτήρες, με τον κοινωνικό σχολιασμό και την μελέτη σκοτεινών πτυχών της ανθρώπινης φύσης και της καθημερινότητάς μας. Ο συνδυασμός ελαφρότητας και βάρους στην αφήγηση όταν επιτυγχάνεται καθιστά το ανάγνωσμα απολαυστικό.
- Τι άλλο θα περιλαμβάνει λοιπόν Η Τριλογία της Αθήνας και πότε περιμένουμε τα επόμενα δυο βιβλία;
Στόχος μου στο επόμενο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο είναι να περάσει ο αναγνώστης από τις συστάσεις, στην ουσιαστικότερη γνωριμία όχι μόνο με τον πρωταγωνιστή, αλλά και με την συγγραφέα του. Με την τρίτη ιστορία θα ήθελα να αναπτυχθεί πλέον ένας ισχυρός δεσμός με τον αναγνώστη. Εν ολίγοις, θα ήθελα να περάσουμε τα στάδια μιας σχέσης με το αναγνωστικό κοινό: σύσταση, γνωριμία, δεσμός. Και όπως συμβαίνει με όλες τις σχέσεις απαιτείται ένας εύλογος χρόνος και φυσικά προσπάθεια, ενώ τίποτα δεν είναι δεδομένο εκ των προτέρων.
- Πού γράφετε κάθε φορά; Περιγράψτε μου το περιβάλλον στο οποίο είστε.
Στην αρχή ενός μυθιστορήματος κλείνομαι πάντα στο σπίτι μου, ανάμεσα σε σημειώσεις, αγαπημένες μουσικές και πίνακες επιδιώκοντας να επιτύχω ένα καθεστώς απόλυτης συγκέντρωσης. Όσο προχωράει η αφήγηση, αρχίζω δειλά δειλά να γράφω και σε εξωτερικούς χώρους. Προς το τέλος μπορώ πλέον να γράψω οπουδήποτε και αυτή είναι η πιο απολαυστική περίοδος.
- Ποιο βιβλίο υπάρχει αυτή την περίοδο στο κομοδίνο σας;
Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα θεατρικό έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ με τον τίτλο «Ο Αδαής και ο Παράφρων», όπου η ιατροδικαστική αναλαμβάνει να κατατεμαχίσει και να ανασυνθέσει μια όπερα, τον Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ, ανατέμνοντας ταυτόχρονα με την ακρίβεια ενός νυστεριού τη σχέση γονιού-παιδιού και καλλιτέχνη-κοινού.
