Γράφει ο Νίκος Κόγκας στο Ρητό Άρρητο
Με το παρόν κείμενο θα τολμήσουμε να εξετάσουμε –από την οπτική του αναγνώστη-τις διαφορές που υπάρχουν στην αστυνομική λογοτεχνία και πιο συγκεκριμένα ανάμεσα στο πολιτικό και το κοινωνικό νουαρ έχοντας για έναυσμα δυο από τις πιο χαρακτηριστικές γραφές που υπάρχουν στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία.
Πρόκειται για τον μετρ του πολιτικού αστυνομικού στην Ελλάδα Πέτρο Μάρκαρη αλλά και την διεισδυτική στην γραφή κοινωνικού προβληματισμού Ευτυχία Γιαννάκη .Αστυνόμος Χαρίτος απέναντι από τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο μέσα από τους οποίους θα εξετάσουμε τις διαφορές αλλά και τον τρόπο επίλυσης των γρίφων τους.
Πάμε τώρα να εξετάσουμε πιο βαθύτερα τα όσα περιγράφουμε πιο πάνω ξεκινώντας από το «κεφάλαιο» που επιγράφεται ‘Πέτρος Μάρκαρης’ . Σχεδόν σε όλα τα βιβλία της σειράς ο συγγραφέας μέσα από τα μάτια του αστυνόμου του, σκιαγραφεί την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και για αυτό έχει θεωρηθεί ως ο κύριος εκφραστής του πολιτικού νουάρ για τα ελληνικά δεδομένα.
Και ερχόμαστε τώρα να δούμε τον τρόπο γραφής του Πέτρου Μάρκαρη. Στα κείμενα του δεν υπάρχει η έννοια του μυστηρίου και της αγωνίας όπως βλέπουμε σε άλλα πονήματα του είδους ώστε να δημιουργηθεί σασπένς και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Επίσης δεν ακολουθεί την πολυεπίπεδη εξιστόρηση και γενικότερα θα λέγαμε ότι είναι γραμμικός και επιφανειακός στην γραφή του και δεν μπαίνει στον ψυχισμό των ηρώων του. Σε αυτούς που θα αναρρωτηθούν για το τελευταίο η απάντηση δίνεται μέσα από την τελευταία συνέντευξη του συγγραφέα σε Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης της Κύπρου με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου του έργου.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν γράφει ανάλογα με τις προτιμήσεις του κοινού ο Μάρκαρης αναφέρει χαρακτηριστικά «Δεν γράφω σύμφωνα με τις προτιμήσεις του κοινού αλλά για θέματα που ενδιαφέρουν εμένα προσωπικά». Αυτή του η δήλωση απαντάει απόλυτα στα όσα αναφέραμε πιο πάνω και συνάμα μας δείχνει και κάτι ακόμα : Τι είναι αυτό;;; Μα φυσικά την εμμονή του να εστιάζει κυρίως στον πολιτικό χώρο που γεννά το έγκλημα. Δίνει την εντύπωση ότι γράφει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα προκειμένου να παρουσιάσει τον πολιτικό του προβληματισμό για σοβαρά θέματα που ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία.
Στην αντίπερα όχθη έχουμε την Ευτυχία Γιαννάκη η οποία μέσα από τον αστυνόμο Χάρη Κόκκινο μας παρουσιάζει έναν αστυνόμο άκρως ενδιαφέροντα. Γιατί το λέω αυτό;;; Διότι η γραφή της έχει σασπένς, εξαιρετική πλοκή και χτίζει τους χαρακτήρες της οριζόντια και κάθετα και τους εξελίσσει. Φόβοι, έρωτες, εύθραυστες σχέσεις που δοκιμάζονται. Μας παρουσιάζει έναν αστυνόμο ο οποίος παράληλα με την επαγγελματική πορεία βιώνει και τους προσωπικούς του δαίμονες. Οι ιστορίες της εμπεριέχουν το στοιχείο της αγωνίας ώστε να προκαλεί το ενδιαφέρον για την εξέλιξη του μύθου και των χειρισμών του κεντρικού ήρωα αλλά και των άλλων ηρώων. Παράληλλα μας παρουσίαζει τους προβληματισμούς της για την σύγχρονη Ελληνικη κοινωνία με φόντο την Αθήνα και τις γωνιές της. Οι περιγραφές της είναι λεπτομερείς με εικόνες της σύγχρονης Ελληνικής καθημερινότητας και η αφήγηση της έχει κινηματογραφικό ρυθμό, ο δε κοινωνικός χαρακτήρας των έργων της μπορεί να συμπεριλάβει και αναγνώστες πέραν του αστυνομικού είδους.
Ο αναγνώστης ανάλογα με τις απαιτήσεις του μπορεί να επιλέξει έναν από τους δύο ή και τους δύο και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Άλλωστε πάντα από ένα βιβλίο έχεις να κερδίσεις!
Πηγή: http://www.rhto-arrhto.gr/index.php/2021/03/05/ευτυχία-γιαννάκη-πέτρος-μάρκαρης-ότα/