Γράφει ο Γιάννης Καφάτος για το viewtag.gr
“Έρωτας, απόγνωση, κυνισμός, απληστία, μετάνοια, αγωνία, αυθορμητισμός, μίσος και εκδίκηση είναι κάποια από τα συναισθηματικά θεμέλια των στιβαρών ηρώων του βιβλίου.
Παρόν στο βιβλίο και το χιούμορ με τον απαραίτητο σαρκασμό που η συγγραφέας διαθέτει. Όλα στις σωστές δόσεις για να απολαύσει ένας λάτρης της ανάγνωσης και δη του αστυνομικού μυθιστορήματος ένα άρτιο βιβλίο που ο απόηχός του μένει στο κεφάλι του αρκετές μέρες μετά την ανάγνωση της τελευταίας σελίδας.”
Πώς μπορεί ο λαμπερός ήλιος των Κυκλάδων, και ειδικά της Πάρου, να αφήνει να κρύβονται τόσα ένοχα μυστικά, παλαιότερα και πιο πρόσφατα. Και πώς μπορεί ένας ήρωας να μη μπορεί να νικήσει τη μαυρίλα και τη θλίψη που κουβαλάει εντός του καταφεύγοντας σε ένα πανέμορφο χωριό, τις Λεύκες;
Η Ευτυχία Γιαννάκη, στο καινούριο της μυθιστόρημα, «Η νόσος του μικρού θεού» (Εκδόσεις Ίκαρος), καταφέρνει να μας οδηγήσει στα πιο σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Πρόκειται για το πρώτο μέρος της «Τριλογίας του Βυθού», και την επαναφορά στην ενεργό δράση του αγαπημένου μας ήρωα, επιθεωρητή Χάρη Κόκκινου.
Η συγγραφέας, την οποία παρακολουθώ από το πρώτο της μυθιστόρημα – και τώρα βρίσκεται στο τέταρτο – εξακολουθεί να με εκπλήσσει ευχάριστα διαβάζοντας κάθε σελίδα της. Το προσωπικό της στιλ έχει εξελιχθεί και, πιστέψτε με, κάθε λέξη της είναι τόσο έξυπνα τοποθετημένη που και αυτή τη φορά κάνει την ανάγνωση του βιβλίου της απολαυστική.
Κάθε φράση γεννάει εικόνες και ο ρυθμός του βιβλίου είναι τέτοιος που δεν σε κάνει να θελεις να πηδήξεις σελίδες. Η εξέλιξη του μυστηρίου, η αποκάλυψη είναι εξίσου σημαντική με τις παράλληλες ιστορίες που στοιχειοθετούν το μυθιστόρημα.
Η Ευτυχία Γιαννάκη, στο καινούργιο της μυθιστόρημα, αφήνει το άστυ στις κουίντες και βγάζει στη σκηνή, πρωταγωνίστρια την Πάρο. Ο τόπος έχει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία της, ενώ η Αθήνα, και μάλιστα το Κουκάκι της, από τα «παρασκήνια», δίνει τον απαραίτητο αστικό τόνο που χρειάζεται για την εξέλιξη της ιστορίας και τη διαμόρφωση των ηρώων της.
Το παρελθόν δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε στα αιγαιοπελαγίτικα νερά, κι εδώ το κυκλαδικό φως έχει το δικό του ρόλο. Τόσο φως μπορεί να σε κάψει αν το δεις κατάματα, όπως και κάποιους από τους ήρωες του βιβλίου της.
Η ματιά της Γιαννάκη είναι διεισδυτική, στα μύχια της ψυχής των ηρώων που φτιάχνει και μας τους παραδίδει με σάρκα και οστά. Μπορείς να τους δεις αν κλείσεις τα μάτια και να ακολουθήσεις τα βήματα τους.
Αυτή τη φορά ο καμβάς της ιστορίας στήνεται γύρω από τα κυκλώματα αρχαιοκαπηλίας και τη ζημιά που έχουν κάνει στην ιστορική μνήμη ενός λαού. (Για εμάς λέω: που και ιστορία δεν ξέρουμε καλά και εύκολα ξεχνάμε.)
Οι ήρωες της εκόντες άκοντες γύρω από αυτόν το βασικό καμβά «αλωνίζουν» και κάποιοι από αυτούς «θερίζονται».
Όπως σε όλα τα βιβλία της συγγραφέως, τα κοινωνικά προβλήματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της ιστορίας της δεν σκιάζουν το σύνολο του έργου. Λειτουργούν κι αυτά ως ένας ηθοποιός σε έναν καλοκουρδισμένο θίασο.
Έρωτας, απόγνωση, κυνισμός, απληστία, μετάνοια, αγωνία, αυθορμητισμός, μίσος και εκδίκηση είναι κάποια από τα συναισθηματικά θεμέλια των στιβαρών ηρώων του βιβλίου.
Παρόν στο βιβλίο και το χιούμορ με τον απαραίτητο σαρκασμό που η συγγραφέας διαθέτει. Όλα στις σωστές δόσεις για να απολαύσει ένας λάτρης της ανάγνωσης και δη του αστυνομικού μυθιστορήματος ένα άρτιο βιβλίο που ο απόηχός του μένει στο κεφάλι του αρκετές μέρες μετά την ανάγνωση της τελευταίας σελίδας.
Είμαι βέβαιος ότι η Ευτυχία Γιαννάκη έχει ήδη καταστρώσει τα επόμενα βήματα του Χάρη Κόκκινου. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι χαμογελά πονηρά κοιτώντας τις σημειώσεις των επόμενων βιβλίων της Τριλογίας του Βυθού που θα μας συνεπάρουν τα επόμενα χρόνια.
Το λέω αυτό για να τονίσω την εργατικότητα που πάει μαζί με το ταλέντο. Το καθένα μόνο του ίσως δώσει ένα βιβλίο. Όταν όμως τα 4 πλέον βιβλία της Ευτυχίας Γιαννάκη κερδίζουν κάθε μέρα αναγνώστες τότε σημαίνει ότι η συγγραφέας έχει κι άλλα να μας πει. Και φυσικά ως ένας από αυτούς τους αναγνώστες μόνο ευχαριστημένος μπορώ να είμαι.
Αφήστε να σας «χτυπήσει» «Η νόσος του μικρού θεού» και απολαύστε ένα ελληνικό νουάρ μυθιστόρημα με τις αρετές της καλής λογοτεχνίας.
Γιάννης Καφάτος
ΥΓ: Αν είστε τυχεροί αρχίστε την ανάγνωση μια ώρα μετά τον απόπλου του πλοίου, κατά προτίμηση για Πάρο. (μια ώρα δε φτάνει να φύγει η πόλη και η σκόνη της από πάνω σας και ν’ αντικατασταθεί από την δροσερή αλμύρα της ανοιχτής θάλασσας;)
Πηγή: https://www.viewtag.gr/nosos-mikroy-theoy-tis-eytychias