“Το κλείσιμο της Τριλογίας της Αθήνας από τις πρώτες σελίδες του δεν σε αφήνει να το αφήσεις.”
Μια θερμή κριτική για την Πόλη στο φως από την Chichi Mdou που έχει παρακολουθήσει από την αρχή την εξέλιξη του Κόκκινου.
«Γαμώτο! Φακ!”
Αυτή ήταν η εσωτερική προσφώνηση μου στο τέλος του βιβλίου.
Με «σακάτεψε” το κλείσιμο, αλλά είναι και ένας από τους λόγους, που το «Πόλη στο φως” της Ευτυχίας Γιαννάκη είναι κατά τη γνώμη μου ένα δυνατό βιβλίο.
Το κλείσιμο της Τριλογίας της Αθήνας από τις πρώτες σελίδες του δεν σε αφήνει να το αφήσεις.
Το ίδιο, βέβαια, μου συνέβη και με τα 2 προηγούμενα βιβλία, «Στο πίσω κάθισμα” και «Αλκυονίδες μέρες”.
Δεν είναι μόνο η πλοκή που γίνεται απρόβλεπτη, ούτε το παζλ που συμπληρώνει κομματάκι-κομματάκι την ψυχοσύνθεση και την ιστορία των ηρώων, αλλά ο περίγυρος είναι τόσο γνώριμος, το περιβάλλον, η ατμόσφαιρα,ακόμη και οι χαρακτήρες. Εξελλίσσονται στην πρωτεύουσα και θα μπορούσαμε να τις παρακολουθούμε σε ένα αστυνομικό δελτίο της σύγχρονης κοινωνίας μας.
Όπως έχω ξαναπεί, είναι αυτό το ταλέντο που θαυμάζω στην Ευτυχία Γιαννάκη, όπου καταγράφει τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας και τις αποτυπώνει σε λέξεις.
Παρακάτω μία σύντομη περιγραφή, για να ξέρετε κι εσείς λίγο για την υπόθεση:
Μια έγκυος γυναίκα, με καριέρα μοντέλου, δολοφονείται άγρια στη μονοκατοικία της στο Καβούρι. Ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος και η ομάδα του αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν ένα έγκλημα που τους φέρνει αντιμέτωπους με προσδοκίες που διαψεύστηκαν, κυκλώματα ντόπινγκ στον αθλητισμό κι έναν κύκλο βίας που ξεκινάει από τη Σερβία του 1995 για να καταλήξει στην Αθήνα του 2014.
Ταυτόχρονα, ο γιος του σαρανταπεντάρη Αστυνόμου δικάζεται με κατηγορίες που δοκιμάζουν τις αντοχές του, καθώς αναζητά τις δικές του ευθύνες στα λάθη του παρελθόντος.
Σε αυτή την υπόθεση όλοι είναι ύποπτοι και οι ανακρίσεις φέρνουν στο φως μια πόλη που μετατρέπεται σε κλειστό δωμάτιο. Το ερώτημα που τίθεται είναι μέχρι πού μπορείς να φτάσεις όταν δεν έχεις πια τίποτα να χάσεις. Όταν διαπιστώνεις ότι η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία.
Η ιστορία αποτελεί το τρίτο μέρος της Τριλογίας της Αθήνας και δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε η πόλη, το φως και το σκοτάδι της.
Ενώ είναι ένα προϊόν μυθοπλασίας, θα μπορούσε να έχει συμβεί τις ημέρες που ζούμε.
Η εξέλιξη μιας ιστορίας εγκλήματος, που έχει αφετηρία άλλες ιστορίες εγκλημάτων, που με έναν περίεργο αλλά όχι απίθανο τρόπο αγγίζουν η μία την άλλη.
Μικρότερες – μεγαλύτερες ιστορίες που με σκληρό και βάναυσο τρόπο ξεβράζονται άγρια ως κορύφωση στο φως.
Έχοντας διαβάσει και τα 3 βιβλία της τριλογίας και γνωρίζοντας πια τους ήρωες, μπόρεσα να κατανοήσω συμπεριφορές, να θυμώσω μαζί τους, αλλά και να τους συμπονέσω, ενώ ευχόμουν κάποιες στιγμές να μπορούσα να πεταχτώ μέσα στην ιστορία και να τους φωνάξω για το λάθος που κάνουν.
Ο Χάρης Κόκκινος, ο κεντρικός ήρωας της τριλογίας, με έκανε να νιώσω όλα τα παραπάνω συναισθήματα. «Α,ρε Χάρη!” Όλο αυτό έλεγα από μέσα μου. Από το 1ο βιβλίο ένιωθα πως είναι ένα πλάσμα που κουβαλάει βάρος από παλιά και το οποίο σε αυτό το 3ο βιβλίο γίνεται πιο ξεκάθαρο.
Αν αναρωτιέστε, το βιβλίο «Πόλη στο Φως”, μπορεί να διαβαστεί και αυτόνομο χωρίς να είναι υποχρεωτική η ανάγνωση των 2 προηγούμενων βιβλίων της τριλογίας. Η συγγραφέας με πολύ έντεχνο τρόπο κάνει συνδέσεις με τις προηγούμενες ιστορίες έτσι ώστε ο αναγνώστης που δεν έχει γνώση της προηγούμενης ιστορίας, να μην έχει κενά και να μπορεί να κατανοήσει τί συμβαίνει, ΟΜΩΣ θα σας πρότεινα να μην το κάνετε.
Ξεκινήστε από το πρώτο και συνεχίστε με τα υπόλοιπα.
Στο 3ο βιβλίο της ιστορίας έχει γίνει το χτίσιμο της πυραμίδας ή μάλλον…του παγόβουνου.
Το βιβλίο «Πόλη στο φως” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος, το «ρούφηξα” μέσα σε μία ημέρα και ο σχεδιασμός του εξωφύλλου από The Brood.
Και τώρα που ολοκληρώθηκε η τριλογία, ανυπομονώ να δω, τί έτοιμάζει η Ευτυχία Γιαννάκη για τη συνέχεια.
Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ :
Πηγή: http://www.statusupdate.gr/timeline/πόλη-στο-φως-ευτυχία-γιαννάκη/