Η καταξιωμένη συγγραφέας Ευτυχία Γιαννάκη μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη.
Η Ευτυχία Γιαννάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πληροφορική, μουσική τεχνολογία και επικοινωνία και εργάστηκε για αρκετά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.Έχει εκδώσει, με ψευδώνυμο, ένα ακόμη μυθιστόρημα με τον τίτλο Χάρντκορ (Ωκεανίδα, 2000) που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Με αφορμή την ολοκλήρωση της «Τριλογίας της Αθήνας» (Στο πίσω κάθισμα 2016, Αλκυονίδες μέρες, Πόλη στο φως, εκδόσεις Ικαρος) με ήρωα τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο, μας μίλησε για την αστυνομική λογοτεχνία, τη συγγραφή, τον ήρωά της, τα social media και μοιράστηκε μαζί μας συμβουλές για τη συγγραφή ενός πετυχημένου αστυνομικού μυθιστορήματος.
Κυρία Γιαννάκη, η αστυνομική λογοτεχνία είναι ένα δημοφιλές και αγαπημένο είδος στο αναγνωστικό κοινό παγκοσμίως. Γιατί οι αναγνώστες αρέσκονται στο να διαβάζουν μανιωδώς αυτού του είδους τα μυθιστορήματα, κατά τη γνώμη σας;
Είναι συναρπαστικό να παίζεις με τους φόβους σου, ακόμη και με τους πιο μύχιους σε συνθήκες αναγνωστικής ασφάλειας, με αφηγήσεις που συνδυάζουν το βάρος με την ελαφρότητα. Νομίζω ότι η αστυνομική λογοτεχνία τα τελευταία χρόνια τείνει να μετατραπεί στη μεγάλη κοινωνική λογοτεχνία της εποχής μας. Διατηρώντας την παράδοση που θέλει μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος και αμείωτο ρυθμό, ανατροπές και σασπένς, ξεφεύγει πλέον από τα όρια του απλού γρίφου της επίλυσης ενός εγκλήματος και αναμετριέται ευθέως με τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας, μελετώντας παράλληλα σε μεγαλύτερο βάθος την ψυχοσύνθεση των ηρώων της και τα μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα που διαχρονικά μας απασχολούν. Αυτή η πολυεπίπεδη προσέγγιση μιας συναρπαστικής αφήγησης που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη είναι νομίζω το κλειδί της επιτυχίας της.
Η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία είναι κατά βάση αντρική υπόθεση, καταφέρατε, ωστόσο, και επιβληθήκατε στον καταρχήν ανδροκρατούμενο αυτόν χώρο και ξεχωρίσατε. Τι κάνει διαφορετικό τον επιθεωρητή Χάρη Κόκκινο; Τι καινούργιο κομίζει;
Ο κεντρικός πρωταγωνιστής μου είναι ένας σαρανταπεντάρης αστυνόμος που αντιμετωπίζει ένα σοβαρό οικογενειακό ζήτημα που τον φέρνει αντιμέτωπο με λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος του όταν συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό, με το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας της Αθήνας (Στο Πίσω Κάθισμα, Εκδόσεις Ίκαρος 2016). Είναι ένας άνθρωπος σε μια κρίσιμη καμπή της ζωή του, ένας άνθρωπος σε πτώση που κάνει μια πολύ απαιτητική δουλειά, σε μια πόλη, σε μια χώρα σε πτώση. Οι τρεις ιστορίες που συνθέτουν αυτήν την τριλογία διαδραματίζονται στην Αθήνα του 2014 και δοκιμάζουν τις αντοχές και τα όρια του τρόπου σκέψης του. Είναι εμμονικός με τη δουλειά του, πεισματάρης, μοναχικός, αποφασιστικός στα επαγγελματικά του, αναποφάσιστος στα προσωπικά του, βυθισμένος σε ένα επαναληπτικό σχήμα που από τη μία τον απορροφά από την προσωπική του ζωή, από την άλλη τον καθιστά αποτελεσματικό στη δουλειά του. Δεν είναι υπερήρωας, δεν είναι καρικατούρα, δουλεύει με μια μεγάλη ομάδα που είναι εξίσου σημαντική με τον ίδιο στην αφήγηση, είναι ευάλωτος και ρευστός, όπως ρευστός είναι ο κόσμος γύρω του. Κατά κάποιο τρόπο είναι ο καθρέφτης της πόλης, ή κάποιων θραυσμάτων της πόλης που πρωταγωνιστεί σε αυτές τις ιστορίες μαζί με τους ήρωες.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; Και ποια έργα αισθάνεστε ακόμη και τώρα πως έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην πορεία σας ως αναγνώστρια, αλλά και ως συγγραφέας;
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω βιβλία και συγγραφείς, δεδομένου ότι είμαι οπαδός της θεωρίας που θέλει πατρίδα της συγγραφής να είναι η ανάγνωση. Πιστεύω ότι όλα μας τα αναγνώσματα, όλες οι ιστορίες που διαβάσαμε ή ακούσαμε από παιδιά, διαμορφώνουν τον τρόπο που εκ των υστέρων γράφουμε. Υπάρχει ένα μυστήριο και μοναδικό νήμα που συνέχει τις ιστορίες με τις οποίες συναντηθήκαμε, σημαντικές και ασήμαντες, και οδηγεί την αναγνωστική μας διαδρομή και εκ των υστέρων την συγγραφική. Με έναν τρόπο το σημαντικό και το ασήμαντο είναι ρευστά στην αναγνωστική περιπέτεια και ευμετάβλητα σε βάθος χρόνου γι’ αυτό και δεν θα αναφερθώ σε ονόματα ή έργα. Όλα όσα έχω διαβάσει συνθέτουν το έργο των έργων και τον συγγραφέα των συγγραφέων με έναν τρόπο.
Πιστεύετε πως η συγγραφή είναι αποτέλεσμα ταλέντου ή και άσκησης; Συγγραφέας γεννιέται ή και γίνεται κανείς παρακολουθώντας ενδεχομένως μαθήματα δημιουργικής γραφής;
Θα έλεγα ότι η συγγραφή, όπως και οποιαδήποτε μορφή έκφρασης ή τέχνης, είναι τρόπος ζωής και αντίληψης του κόσμου εντός σου και τους κόσμου που σε περιβάλλει. Η εξωτερίκευση αυτής της αντίληψης και της αισθητικής σου απαιτεί κόπο, σπάσιμο των φραγμών σου, απελευθέρωση του βάρους που κουβαλάς, πάλη με όσα υπήρξαν ή γίνονται κατά καιρούς βεβαιότητες εντός σου. Δε θα χρησιμοποιούσα ούτε τον ασαφή όρο ταλέντο, σε αυτήν τη διαδικασία, ούτε τον όρο άσκηση που παραπέμπει σε δομές που δίνονται ενδεχομένως σε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Θα έλεγα ότι η συγγραφή είναι πρωτίστως η αναμέτρηση με τον εαυτό σου, ένα χαοτικό ταξίδι στο οποίο κινδυνεύεις κάθε στιγμή να χαθείς και αυτή είναι η ομορφιά και η αγριότητά του.
Ποια είναι η άποψή σας για τα χαρτόδετα βιβλία, τα ακουστικά και τα ηλεκτρονικά βιβλία;
Διαβάζω βιβλία τόσο σε έντυπη, όσο και σε ηλεκτρονική μορφή. Ειδικά τα ξενόγλωσσα βιβλία που δεν μπορώ να βρω άμεσα σε βιβλιοπωλεία στη χώρα μας, συνήθως τα διαβάζω σε ηλεκτρονική μορφή. Πέρα από αυτή την ευκολία ή την ανάγκη όμως, νομίζω ότι η απόλαυση που σου χαρίζει το χειροπιαστό αντίτυπο είναι μοναδική και γι’ αυτό ίσως το βιβλίο αντιστάθηκε σθεναρά στην ψηφιακή επέλαση.
Πώς περνάτε το χρόνο σας όταν δεν ασχολείστε με τη συγγραφή βιβλίων;
Μάλλον η καθημερινότητά μου είναι ήσυχη. Επιδιώκω να ταξιδεύω όσο πιο συχνά μπορώ ή να κόβω βόλτες μέσα στην πόλη, να συναντώ φίλους, να μιλάω με αγνώστους, να αναζητώ τις ιστορίες παντού και να επιδιώκω τις συναντήσεις με ανθρώπους που αγαπώ.
Είστε από τους συγγραφείς που διατηρούν ενεργή σελίδα στο facebook και αρέσκονται στη διαδικτυακή επικοινωνία, αν δεν κάνω λάθος. Ποια είναι η άποψή σας για τις δυνατότητες και τις παγίδες που κρύβει αυτό το νέο μέσο επικοινωνίας;
Τα κοινωνικά δίκτυα επιτρέπουν την άμεση επικοινωνία με φίλους και αναγνώστες. Και αυτή η επικοινωνία έχει ενδιαφέρον, ειδικά όταν οι αναγνώστες αφήνουν μηνύματα ή σχόλια σχετικά με τις σκέψεις τους για κάποιο από τα βιβλία που έτυχε να διαβάσουν. Πέρα από αυτήν την επικοινωνία ή την ενημέρωση των αναγνωστών σχετικά με επερχόμενες παρουσιάσεις, δημοσιεύματα σχετικά με τα βιβλία κ.λπ. θα έλεγα ότι αποφεύγω την καθημερινή τριβή, τον σχολιασμό της επικαιρότητας ή την υπερέκθεση της καθημερινότητάς μου στους διαδικτυακούς φίλους μου. Ίσως μοιραστώ κάποια σκέψη, κάποια εικόνα, όσο το επιτρέπει ο χρόνος μου και εφόσον αυτή η σκέψη σχετίζεται με κάποιο τρόπο με τα γραπτά μου.
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη, τι θα προτείνατε στους νέους συγγραφείς που γράφουν αστυνομικά μυθιστορήματα;
Ό,τι θα πρότεινα σε οποιονδήποτε. Να διαβάζει όσο περισσότερο μπορεί, να κουβεντιάζει για όσα διαβάζει, να πειραματίζεται με νέα κείμενα, να διαβάζει κείμενα της Ελληνικής λογοτεχνίας γιατί ο κοινός μας κώδικας, ο ρυθμός των λέξεων και τα υπονοούμενα που κρύβει η κοινή γλώσσα μας δεν μπορούν να βρεθούν εύκολα στο μεταφρασμένο κείμενο.
Ευχαριστώ πολύ την άξια εκπρόσωπο της εγχώριας αστυνομικής λογοτεχνίας και πολύ καλή συγγραφέα, Ευτυχία Γιαννάκη για τις πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις της, και της εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσει να μας μαγεύει για πολλά χρόνια με τις ιστορίες του επιθεωρητή Χάρη Κόκκινου.
Συνέντευξη: Ευθύμιος Iωαννίδης
Πηγή: http://www.stellasview.gr/8408/?fbclid=IwAR2nPOSzWQuXfaXVCh3oI00h72Yn1s9citjYLZfCNw_72z61O5i1sZP9UC8