Κριτική για τις Αλκυονίδες Μέρες, του Τάσου Γέροντα

«Ἀλκυονίδες μέρες» τῆς Εὐτυχίας Γιαννάκη, ἀπό τίς ἐκδόσεις Ἴκαρος. 2017. 424 σελίδες σέ πολύ καλῆς ποιότητας χαρτί καί πολύ προσεγμένη ἔκδοση χωρίς λάθη καί ἀβλεψίες.

Ἡ Εὐτυχία Γιαννάκη ἐμφανίστηκε στήν ἑλληνική λογοτεχνία μόλις πέρυσι μέ τό πρῶτο της βιβλίο «Στό πίσω κάθισμα». Ἦταν τό πρῶτο βιβλίο μιᾶς τριλογίας. Σοῦ ἔχω περιγράψει τίς ἐντυπώσεις μου ἀπό αὐτό τό πολύ καλό ἀστυνομικό μυθιστόρημα ἐδώ

Τελειώνοντας εἶχα πεῖ πώς θά ἔσπευδα νά ἀγοράσω τό ἑπόμενο βιβλίο της.

Εἶναι ἐντυπωσιακό! Ἕναν χρόνο μετά τό πολύ καλό ντεμποῦτο της στήν ἀνδροκρατούμενη ἀστυνομική λογοτεχνία, ἡ Εὐτυχία Γιαννάκη ἔδωσε στό ἀναγνωστικό κοινό ἕνα ἀκόμα καλύτερο βιβλίο!

Σέ ἕνα μεγάλο ἐμπορικό κέντρο, ἡ ταχύτητα ἀνέγερσης τοῦ ὁποίου εἶχε προκαλέσει πολυποίκιλα σχόλια, βρίσκονται δολοφονημένοι μιά μαύρη μαθήτρια κι ἕνας μηχανικός, ὑπεύθυνος τῆς ἀνέγερσης τοῦ κέντρου. Οἱ φαινομενικά ἄσχετοι μεταξύ τους φόνοι, καθώς καί οἱ συνθῆκες τους θα μπερδέψουν τόν Χάρη Κόκκινο, τόν ἥρωα τῆς τριλογίας, καί τήν ὁμάδα του. Παράλληλα, τό προσωπικό πρόβλημα τοῦ Κόκκινου πού τοῦ προέκυψε στό πρῶτο βιβλίο, συνεχίζει νά τόν ἀπασχολεῖ. Στό μεταξύ ἡ συγγραφέας ἀδίστακτα θά τσαλακώσει κι ἄλλο τόν ἥρωά της μέ ἀδυναμίες, ἀμφιβολίες, λάθη, ἀκόμα καί μέ ἀγριο ξυλοδαρμό. Ἐπίσης, μέσα στήν ἐξέλιξη τῆς ὑπόθεσης θά θέσει τίς βάσεις γιά ἀλλαγές τόσο στό οἰκογενειακό ὅσο καί στό ἐπαγγελματικό περιβάλλον τοῦ Κόκκινου.

Ἡ ὑπόθεση ξεκινᾷ μέ ἕνα φαινομενικά ἄσχετο ἐργατικό ἀτύχημα. Μέσῳ αὐτοῦ καταδεικνύεται ἡ ἀνασφάλιστη ἀπασχόληση ἀλλοδαπῶν στά μεγάλα ἔργα καί τά ὀφέλη πού ἀποκομίζουν οἱ μεγαλοεργολάβοι χάρη σ’ αὐτήν. Μᾶς ἀποκαλύπτεται ὅμως καί ὁ ρατσισμός μεταξύ «παλιῶν» καί «νέων» μεταναστῶν/λαθρομεταναστῶν.

Τό μέρος τοῦ βιβλίου πού μοῦ ἄρεσε περισσότερο εἶναι ἐκεῖνο ὅπου μᾶς παρουσίασε τή δύναμη πού ἔχουν τά βιβλία νά γκρεμίζουν τεράστια τείχη ἤ νά χτίζουν ἀγάπη. Ὅσοι ἔχουν ἐντρυφήσει στό πρῶτο βιβλίο ἴσως καταλάβουν τί ἐννοῶ.

Ὅλο τό βιβλίο εἶναι γραμμένο μέ μεγάλη μαεστρία. Οἱ ἀποκαλύψεις ἔρχονται στίς κατάλληλες χρονικές στιγμές. Ἡ ἐξέλιξη εἶναι σχετικά ἀργή γιά νά τονιστεῖ ἡ δυσκολία τῆς διαλεύκανσης. Τό ἐνδιαφέρον διατηρεῖται ἀμείωτο μέχρι τό τέλος. Ἐκεῖνο πού κατά τήν ἄποψή μου κάνει τό βιβλίο περισσότερο ἑλκυστικό σέ σύγκριση μέ τόν μεγάλο ὄγκο τῶν σκανδιναβικῆς προέλευσης βιβλίων εἶναι ὅτι οἱ κοινωνικές καί οἰκονομικές συνθῆκες πού περιγράφονται, πού καθορίζουν συμπεριφορές καί πράξεις, πού χαρακτηρίζουν ἀντιδράσεις εἶναι πολύ οἰκεῖες σέ μᾶς. Τίς βιώνουμε καθημερινά. Εἶναι λοιπόν εὔκολο νά ταυτιστοῦμε ἤ ἔστω νά κατανοήσουμε πολλά ἀπό ὅλα αὐτά πού διαμορφώνουν τήν ἀτμόσφαιρα τῆς περιγραφῆς.

Ἐν κατακλείδι: ἡ Εὐτυχία Γιαννάκη ἀνέβασε τόν πῆχυ ψηλά. Πολύ ψηλά. Περιμένω μέ ἀγωνία καί λαχτάρα τήν ὁλοκλήρωση τῆς τριλογίας καί κάθε ἑπόμενο ἔργο της.

Πηγή: http://www.iporta.gr/politismos/vivlio/item/12538-lkyonides-meres-t-s-e-tyxias-giannaki-to-tasou-geronta