Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει κριτική για τη νέα αστυνομική σειρά μυστηρίου με τίτλο «Ο Σκαραβαίος» που έκανε πρεμιέρα χθες στον ALPHA.
Ο Σκαραβαίος που έχει το όνομά του η σειρά, δεν προέρχεται ούτε από την αρχαία Αίγυπτο στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτε είναι έντομο απ’ ότι ξέρω. Είναι το παρατσούκλι ενός αστυνομικού, ιδιαίτερα ικανού που συμμετέχει στην ομάδα επίλεκτων της αστυνομίας για τη δίωξη του εγκλήματος και αυτόν τίτλο έχει γενικά η αστυνομική σειρά αυτοτελών επεισοδίων που ξεκίνησε στον ALPHA. Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο ο τίτλος ταιριάζει με μια αστυνομική σειρά, αλλά γιατί όχι. Είναι τουλάχιστον κάτι πρωτότυπο και εν πάση περιπτώσει αν κάτι είναι να πέτυχει θα πετύχει όποιος και να είναι ο τίτλος του.
Εξαιρετικοί ηθοποιοί
Το πρώτο επεισόδιο που είδα με πολύ ενδιαφέρον πρέπει να πω, είχε πολλά θετικά στοιχεία. Πριν απ’ όλα οι ηθοποιοί του είναι προφανές πως έχουν επιλεχθεί για να ταιριάζουν στους ρόλους που θα παίξουν και όχι απλώς λόγω διασημότητας κλπ κλπ. Υπάρχει δηλαδή πολύ καλό κάστινγκ, όπως λένε στο Χόλυγουντ, που βοηθάει πολύ τη σειρά και συγχρόνως βλέπουμε εξαιρετικούς ηθοποιούς κάποιους από τους οποίους είχαμε καιρό να τους δούμε και πολύ χάρηκα που τους ξαναείδα. Όλοι είναι πολύ καλοί, θα ήθελα όμως να πω πως χάρηκα πολύ που ξανά είδα την Ράνια Οικονομίδου που είναι υπέροχη όπως πάντα, τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, που μεγαλώνει τόσο ωραία και όσον αφορά την εμφάνιση και όσον αφορά την υποκριτική ου και σε τέτοιο ρόλο δεν τον είχα ξαναδεί και του πάει πολύ. Για άλλη μια φορά χάρηκα που είδα τον Μανώλη Μαυροματάκη, που είτε κωμωδία παίζει, είτε δράμα είναι εξαιρετικός και για να μην τα πολυλογώ και ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι, ο Γιάννης Τσορτέκης είναι θαυμάσιος στον βασικό ρόλο του Σκαραβαίου, του ταιριάζει, αλλά και τον αποδίδει πολύ σωστά.
Ο σκηνοθέτης φαίνεται πως έχει μεγάλη αγάπη για το είδος που καλείται να «υπηρετήσει»
Βέβαια ο καλύτερος ηθοποιός πρέπει να έχει και έναν ρόλο για να παίξει αλλιώς αν προσπαθεί αν επιβιώσει μόνος του, με τη πείρα του και την τεχνική του, αυτό συνήθως φαίνεται. Εδώ στη σειρά «Σκαραβαίος» υπάρχουν ρόλοι σχεδόν ολοκληρωμένοι στο σενάριο, αλλά φαίνεται ότι υπάρχει και σκηνοθέτης που τους έχει καθοδηγήσει σωστά για να υπάρχει μια κοινή ερμηνευτική γραμμή που να βοηθάει στις ερμηνείες και στην εξέλιξη της ιστορίας. Ο σκηνοθέτης όμως φαίνεται καθαρά επίσης, πως έχει κάτι ολοκληρωμένο στο μυαλό του και έχει επίσης και μεγάλη αγάπη για το είδος που καλείται να «υπηρετήσει». Φαίνεται καθαρά πως έχει εντρυφήσει και στα αστυνομικά και στα νουάρ και στα μυστηρίου και περισσότερο στα φιλμ του σινεμά και λιγότερο στις τηλεοπτικές σειρές, μια και η γραφή του είναι περισσότερο κινηματογραφική, σε βαθμό μάλιστα σε κάποια σημεία ευτυχώς όχι πολλά, να γοητεύεται και ο ίδιος από την εικόνα που δημιουργεί και λίγο να χάνει το μέτρο αλλά ευτυχώς αυτό γίνεται πολύ λίγο και έτσι δεν γίνεται ενοχλητικό, ούτε επηρεάζει τον ρυθμό της σειράς και την ομαλή εξέλιξη της ιστορίας. Βέβαια πρέπει να πούμε από την αρχή πως η παραγωγή είναι ιδιαίτερα πλούσια και φαίνεται μάλλον ακόμα πιο πλούσια από τον τρόπο που χρησιμοποιούνται τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους οι συντελεστές της σειράς. Θα επαναλάβω εδώ, με αφορμή αυτό που λέω, για άλλη μια φορά κάτι που μου είχε πει η αξέχαστη και έμπειρη στα περί θεάματος Σμαρούλα Γιούλη, πως στο θέαμα ακόμα και αν δεν φαίνονται τα λεφτά που έχεις ρίξει, φαίνονται τα λεφτά που δεν έχεις ρίξει, αλλά εδώ ευτυχώς φαίνονται ακριβώς αυτά τα λεφτά που έχεις ρίξει και ακόμα παραπάνω.
Μια σειρά που με όλες τις λεπτομέρειες σου κρατά το ενδιαφέρον
Το σενάριο βέβαια που έχει πολλά θετικά νομίζω πως θέλει λίγο σφίξιμο, θέλει μερικά κοψιματάκια σε κάποια σημεία, τραβάει λίγο παραπάνω απ’ ότι πρέπει, αλλά δεν γίνεται ενοχλητικό αυτό, ίσα ίσα που διαθέτει και ανάσες με συναίσθημα ανάμεσα στις έντονες σκηνές δράσης. Αλλά είπαμε εχθρός του καλού είναι το καλλίτερο.
Σκηνογραφικά και ενδυματολογικά η σειρά «Σκαραβαίος» είναι θαυμάσια, οι χώροι είναι αυτοί που πρέπει να είναι, γενικά και στις λεπτομέρειες όπως και τα ρούχα είναι τα σωστά για κάθε ρόλο. Αυτή δε ακριβώς την λεπτομέρεια στους χώρους την εκμεταλλεύεται θαυμάσια ο σκηνοθέτης πιάνοντας με την κάμερα του σε κάποια κομμάτια ακόμα και κάποια αντικείμενα, κινήσεις χεριών κλπ με πολύ ωραίο και θετικό ως αφορά την εξέλιξη της σειράς τρόπο.
Για τη φωτογραφία και το μοντάζ επίσης πρέπει να πω δυο καλές κουβέντες. Η φωτογραφία και στα νυχτερινά και στα πρωινά ή απογευματινά έχει τους σωστούς τόνους για τέτοια σειρά, ακόμα και όταν πρέπει να φωτογραφίσει μια ολόκληρη πυρκαγιά με έναν άνθρωπο που τρέχει μέσα σε αυτήν και το κάνει θαυμάσια. Και μαζί με τη φωτογραφία βέβαια ο άλλος συντελεστής μιας ταινίας, ή μιας σειράς που είναι ο μοντέρ, δένει με θαυμάσιο τρόπο και τις στιγμές έντασης και τις στιγμές χαλάρωσης.
Το πρώτο επεισόδιο πρέπει να πω ότι το απόλαυσα, μου κράτησε το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος, βεβαίως δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η σειρά και έτσι όπως είναι γυρισμένη ταιριάζει για τις 9 το βράδυ. Ίσως πιο αργά να ήταν καλύτερα για αυτήν, αλλά δεν είναι δουλειά μου να σχολιάζω το πότε πρέπει να παίζεται και πότε δεν πρέπει να παίζεται μια τηλεοπτική σειρά. Αν και δεν είναι δουλειά μου από τη στιγμή που γράφω μια κριτική να έχω απόψεις στο τι ώρα πρέπει να παίζεται και πόσο καλά πήγε σε θεαματικότητα -και το τελευταίο φροντίζω να μην το μαθαίνω-, πρέπει να πω πως το ανέφερα γιατί η σειρά έχει καθαρά νουάρ ατμόσφαιρα και πιο αργά θα σε έκανε ακόμα πιο πολύ δικό της….
Πηγή: https://youfly.com/tileorasi/o-skaravaios-i-kritiki-tou-iasona-triantafyllidi/