Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Ευτυχία Γιαννάκη «Υπέροχος πόλεμος», εκδ Ίκαρος
«[…] το παρελθόν είναι φτιαγμένο από φαντάσματα και το μέλλον από όνειρα. Τι έμεινε για το παρόν;»
Ο «Υπέροχος πόλεμος» της Ευτυχίας Γιαννάκη, ενώνει ακριβώς αυτό: το αθέατο παρελθόν με το εκρηκτικό αινιγματικό παρόν. Όσο για το μέλλον, εκτός από τα όνειρά μας είναι και η ελεύθερη βούληση, με τι κουράγια να θελήσουμε να εγκαταλείψουμε τα φαντάσματα του παρελθόντος και να βαδίσουμε παρακάτω.
Την γνωρίσαμε με την «Τριλογία της Αθήνας» [Στο πίσω κάθισμα, Αλκυονίδες μέρες, Πόλη στο Φως] κι αμέσως την ξεχωρίσαμε: για την καθαρή λογοτεχνία μέσα στο αστυνομικό μυθιστόρημα, για τον τρόπο που ζωντάνευε την αθηναϊκή πραγματικότητα, για τον επιθεωρητή Χάρη Κόκκινο που αποκτούσε σάρκα και αίμα και βιωμένη ιστορία και βάσανα και τραύματα μαζί με τους υπόλοιπους ήρωες από βιβλίο σε βιβλίο, για την οξυδέρκεια, τις κριτικές παρατηρήσεις, για το χιούμορ και για τον αυτοσαρκασμό. Η Ευτυχία Γιαννάκη, καθιστώντας το δικό της αστυνομικό μυθιστόρημα ταυτοχρόνως και οντολογικό, ψυχολογικό, κοινωνιολογικό σχόλιο συνέχισε με τις «Ιστορίες του Βυθού». «Η νόσος του μικρού θεού», όπου ο μικρός θεός είναι το άγαλμα ενός έρωτα, το πρώτο μυθιστόρημα του Βυθού, διαδραματιζόταν στην Πάρο όπου εκεί ήταν και το καταφύγιο του επιθεωρητή Χάρη Κόκκινου, μετά τα προσωπικά του βάσανα, και στην προσπάθειά του να ξαναβρεί τον εαυτό του και το κουράγιο του να ανασυνταχθεί. «Στην φωλιά του ιππόκαμπου» της Ευτυχίας Γιαννάκη που αποτελεί και το δεύτερο «Μυθιστόρημα του Βυθού» η ιστορία διαδραματίζεται το περσινό Καλοκαίρι της πανδημίας στην Αθήνα και στην Ύδρα, με χρονικές ρίζες σε μια δολοφονία που έλαβε χώρα στο νησί, 38 χρόνια πριν.
Με τους «Ναυαγούς του Αυγούστου» όπου ανασύρεται ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα, η δολοφονία του Κώστα Ταχτσή και συνδέεται με ένα νέο, ολοκληρώνεται και η «Τριλογία του Βυθού».
Στον «Υπέροχο πόλεμο» εκτός από τον αστυνόμο Κόκκινο, όλα είναι πρωτόγνωρα και καινούργια. Η αινιγματική δημοσιογράφος που αναλαμβάνει να γράψει τη βιογραφία μιας διάσημης στιχουργού που έχει αποσυρθεί στο εξοχικό της στην Κινέτα, μαζί με τον άνδρα της και τη μητέρα της. Η ανοϊκή μητέρα της που τριγυρίζει σαν αμίλητο φάντασμα στο σπίτι, ο καταθλιπτικός μονίμως κλεισμένος στη σοφίτα μουσικός άντρας της.
Όταν ο άντρας της στιχουργού μια μέρα με καταιγίδα τιναχτεί σαν το χαλάκι από την σοφίτα στην πίσω αυλή, η μικρή κοινωνία της περιοχής, οι εργαζόμενοι στο σπίτι της στιχουργού και ο Χάρης Κόκκινος με βοηθό τον Αλμπάτη θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα δισεπίλυτο αίνιγμα. Ατύχημα, αυτοκτονία ή έγκλημα;
Και ο Χάρης Κόκκινος με όλα τα φαντάσματα της προσωπικής του ζωής, θα κληθεί να βγάλει άκρη με άλυτους παλιούς λογαριασμούς, οικογενειακά μυστικά που συνδέουν με αόρατα νήματα όλους τους τάχα τυχαία εμπλεκόμενους, συλλογικά ανεπούλωτα τραύματα και κρυφά σχέδια που έχουν καθορίσει τύχες και ζωές.
Η ιστορία μας δόξα τω Θεώ, με εμφύλιους, επταετία και παράνομες υιοθεσίες, διαθέτει γόνιμο έδαφος, δημιουργώντας δεδικασμένες ζωές.
«Συνειδητοποιείς πόσο καλή μνήμη έχεις με όσους προσπαθείς να ξεχάσεις.»
Ωστόσο τα παλιά τραύματα αποδεικνύονται πάντα οι σίγουροι νικητές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και με τον ρόλο θύτη, θύματος, να εναλλάσσεται μέχρι το τέλος, η Ευτυχία Γιαννάκη στήνει ενδεχομένως το καλύτερο αστυνομικό της μυθιστόρημα. Αποδίδοντας τα ανακριτικά σημεία της ιστορίας της με καθαρά θεατρική μορφή, δίνοντας έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα, αντίπαλοι ελκύονται, προσχεδιασμένες κινήσεις ανατρέπονται την τελευταία στιγμή, εξάλλου όπως γράφει «[…] την αγάπη δεν την επιλέγεις, σε επιλέγει αυτή», αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει τυχαίο τελικά στη ζωή, και ότι τα λάθη του παρελθόντος σε κυνηγούν, όλοι πληρώνουν στο τέλος. Με έμφαση στη λεπτομέρεια, εξαιρετική γλώσσα και χαρακτήρες με σάρκα και οστά και παρελθόν, το αποτέλεσμα είναι μυθιστόρημα ολοζώντανο.
Όπως ολοζώντανος χρόνος και καθοριστικός παραμένει για τον καθένα μας το παρελθόν και οι κινήσεις μας, αν και αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης, παρασύρονται αρκετά από το πού πάει το αίμα.
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που σκιαγραφεί πολλά: τα τελευταία 50 χρόνια ελληνικής ιστορίας, την κατάσταση στον χώρο των μυστικών υπηρεσιών και της αστυνομίας, την ανατρεπτική δυναμική του ανθρώπινου παράγοντα, την απύθμενη δύναμη της εκδίκησης, τα αθέατα νήματα που συνθέτουν την οφθαλμαπάτη της καθημερινής μας ζωής. Γιατί όπως υποστηρίζει η ίδια η συγγραφέας «υπάρχει κάτι πιο πολεμικό από την επιβίωση;» Απ’ ό,τι αντιμετωπίζουμε καθημερινά, απ’ ό,τι μας κυνηγά, απ’ εκείνο που γίναμε και απ’ όλα αυτά απ’ τα οποία προσπαθούμε να ξεφύγουμε.
Δικαιώνοντας ότι το σύγχρονο μυθιστόρημα είναι το σημερινό κοινωνικό μυθιστόρημα, η Ευτυχία Γιαννάκη, συνενώνοντας ιστορία, παραβατικότητα, κοινωνιολογία, ψυχολογία και σημερινή παθογένεια, προσδίδει στην ιστορία της για μια ακόμα φορά οντολογική χροιά. Πάντα, πάντοτε, είναι πολύ σημαντικός ο ανθρώπινος παράγοντας.
Η Ευτυχία Γιαννάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πληροφορική, μουσική τεχνολογία, επικοινωνία και εργάστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια συντονίζει εργαστήρια δημιουργικής γραφής. Έχει εκδώσει, με ψευδώνυμο, το μυθιστόρημα Χάρντκορ (Ωκεανίδα, 2000), που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί η σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων «Η Τριλογία της Αθήνας»: Στο πίσω κάθισμα (2016), Αλκυονίδες μέρες (2017), Πόλη στο φως (2018), η «Τριλογία του βυθού»: Η νόσος του μικρού θεού (2020), Στη φωλιά του ιππόκαμπου (2021), Οι ναυαγοί του Αυγούστου (2022) και η σειρά μυστηρίου για παιδιά Πιτσιμπουίνοι: Τα πρώτα μου μυστήρια.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/eytychia-giannaki-yperochos-polemos/
