Κριτικές
Κριτικές σε εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικά μέσα
“Oι τελευταίες σελίδες της Νόσου είναι από τα ωραιότερα, ανατρεπτικότερα, πιο αξέχαστα αυτόνομα κειμενα που διάβασα τελευταία σε σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα. Είναι τολμηρό, το ξέρω, αλλά θα το γράψω: αξίζουν οι σχεδόν 500 σελίδες του βιβλίου αυτού για τις τρεις τελευταίες του σελίδες, μετά τις οποίες ούτε τον Χάρη Κόκκινο, ούτε την Τριλογία της Αθήνας, ούτε την Πάρο, ούτε τα μυστήρια αλλά ούτε την ίδια την Ευτυχία Γιαννάκη μπορείς να δεις με το ίδιο μάτι. Έξοχο.”
“Οικογενειακά μυστικά και κυκλώματα αρχαιοκαπηλίας, η Ελλάδα της κρίσης και του εύκολου πλουτισμού, η ομερτά των μικρών, κλειστών κοινωνιών και στο φόντο ο αέναος εμφυλιοπολεμικός διχασμός των προγόνων που επηρεάζει τις ζωές των επιγόνων σε έναν φαύλο κύκλο, όλα αυτά διαπλέκονται σε ένα χορταστικό μυθιστόρημα με στέρεους χαρακτήρες που εκτυλίσσεται στα στενά της Παροικιάς, στις Λεύκες και στις απόμενες παραλίες, με τις θερμοκρασίες να αυξάνονται και τις ορδές των τουριστών να ξεχύνονται στο νησί.”
“Μια ιστορία η οποία είναι ταυτοχρόνως αστυνομική, υπαρξιακή, ηθογραφική, αναδεικνύει τραύματα που σημαδεύουν από γενιά σε γενιά τους ανθρώπους, φωτίζει την απληστία, την αχαριστία και την ανάγκη για εκδίκηση, ανατέμνει την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας και το απύθμενο της ανθρώπινης ψυχής. Όντας ταυτόχρονα και μια λαχταριστή φέτα ζωής.”
“Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που απλώνεται από την κλειστή κοινωνία των Κυκλάδων, στον ευρωπαϊκό χάρτη. Μια γυναίκα θα βρεθεί νεκρή στην άκρη της Πάρου. Ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος εισέρχεται στο σκοτεινό παρελθόν του νησιού. Σε οικογένειες που έχουν πολλά μυστικά. Σε ανθρώπους υπεράνω υποψίας. Βουτά σε μια αχαρτογράφητη άβυσσο, επιφανειακά ειδυλλιακή. Με οξυδερκές βλέμμα, η συγγραφέας παραδίδει το αστυνομικό του καλοκαιριού”.
«Η νόσος του μικρού θεού» είναι ένα λυτρωτικό ανάγνωσμα των ζεστών μεσημεριών του φετινού καλοκαιριού γεμάτο χιούμορ, παράξενους και πολύ εκδηλωτικούς χαρακτήρες. Πάθος διασκορπισμένο σε κάθε μορφή. Γεμάτο υπαρξιακά θέματα το βιβλίο, φόβοι και έρωτες που αποκαλύπτονται και αναζωπυρώνονται, εύθραυστες σχέσεις που δοκιμάζονται και μάλλον καταστρέφονται δια παντός. Λεπτά τα θέματα της αρχαιοκαπηλίας που ακουμπούν τα όρια της αλήθειας, φιλίες που δοκιμάζονται και φυσικά σασπένς που κόβει ανάσες σε αρκετά σημεία. Καλοδουλεμένοι διάλογοι και εικόνες ενός τόπου που θες να επισκεφθείς από το πόσο ζωντανά έχουν περιγραφεί. Να το διαβάστε όσοι δεν το έχετε κάνει ακόμη. Να βουτήξετε στα γαλανά νερά του Αιγαίου, να αφεθείτε στην καλή μυθιστορία και να νιώσετε πόσο σπουδαίο είναι να έχεις διαβάσει 483 σελίδες και να νομίζεις πως ήταν πάρα πολύ …λίγο!
“Η Ευτυχία Γιαννάκη επαναφέρει στη Νόσο του μικρού θεού τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο, τον ήρωα που γνωρίσαμε στην Τριλογία της Αθήνας, εγκαινιάζοντας μια νέα σειρά μυθιστορημάτων. Αυτή τη φορά η ιστορία ξεκινάει από την Πάρο. Τα υλικά της είναι περίφημα: μια δολοφονημένη γυναίκα, ένα κύκλωμα αρχαιοκαπηλίας, μια κλειστή κοινωνία, ξεχασμένες υποθέσεις, εύθραυστες σχέσεις, φόβοι.”
“Αν είστε φαν της αστυνομικής λογοτεχνίας και ψάχνετε το ιδανικό βιβλίο για να σας κρατήσει σε αγωνία το φετινό καλοκαίρι δεν έχετε παρά να αναζητήσετε το μυθιστόρημα.”
“Η Γιαννάκη χτίζει τους χαρακτήρες της από την κορφή ως τα νύχια και από το μυαλό ως την ψυχή και τα βαθύτερα τραύματά τους μέσα σε λίγες γραμμές περιγραφής. Αυτό είναι σπουδαίο· οι χαρακτήρες εξελίσσονται, μα κυρίως, η συγγραφέας δε φοβάται να αφήσει τους πρωταγωνιστές για λίγο στην άκρη και να ασχοληθεί με νέους ήρωες, να στήσει τους δευτεραγωνιστές σε πρώτο πλάνο και να δώσει χώρο σε νέα πρόσωπα. Είναι πιστή στον μύθο· η ιστορία προχωρά και υφαίνεται, ενώ οι ήρωες κρατούν σαν μοίρες με προσοχή τις κλωστές της ζωής τους ή άλλοτε τις περιπλέκουν σαν ένα κουβάρι που κανείς δεν μπορεί να λύσει και μόνο αν κοπεί θα επιτευχθεί η κάθαρσις. Η Νόσος του Μικρού Θεού είναι ένα μυθιστόρημα όπου η Γιαννάκη έχει περίτεχνα κρύψει μικρά ποιήματα στις αράδες του. Σημεία, φράσεις, προτάσεις ολόκληρες με τόσο έντονη συναισθηματική φόρτιση και αυτοτέλεια που θα μπορούσαν να σταθούν ως στίχοι ποιημάτων και να μιλήσουν και για άλλες ιστορίες…”
“Χαρακτήρες ολοζώντανοι, εύστοχες παρατηρήσεις για τις μικρές νησιωτικές εν προκειμένω κοινωνίες, flash back στη δεκαετία του 80 απ’ όπου όλα ξεκινάνε, χιούμορ μοναδικό και μια ιστορία όμορφα δοσμένη με γλώσσα προσεγμένη, λεπτοδουλεμένη μέχρι το τελευταίο σημείο στίξης. Και στο τέλος, νιώθεις μια πληρότητα. Αναπάντητα ερωτήματα δεν μένουν. Η δικαιοσύνη αποδίδεται. Ανυπομονείς ωστόσο για τη συνέχεια της Τριλογίας του Βυθού, της οποίας αυτό το βιβλίο αποτελεί το πρώτο μέρος. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα αστυνομικό μυθιστόρημα;”
“Η ιστορία έχει σασπένς, μυστήριο, έρωτα, πίκρα και ζωντανές εικόνες, που σε παρασύρουν και σε κάνουν, να μην θέλεις να αφήσεις το βιβλίο.
Η περιγραφική γραφή της Γιαννάκη είναι τόσο ζωντανή, που αφενός μεν με έκανε να μεταφερθώ νοερά στο σημείο της δράσης, αφετέρου δε να έχω επιθυμία να πάω στην Πάρο.
Το σίγουρο είναι, πως μετά την ανάγνωσή του, θα αναζητήσετε να διαβάσετε και τα προηγούμενα βιβλία της Ευτυχίας Γιαννάκη.”
“Η νόσος του μικρού θεού, εκτός από πλούσια αστυνομική δράση και μυστήριο, περιέχει αποσπάσματα υπαρξιακής ενδοσκόπησης όλων των ηρώων, ακόμα και των πιο ταπεινών… Η γλώσσα της αφήγησης είναι εντυπωσιακά δουλεμένη, μαρτυρά μαστοριά και πάθος με τις λέξεις.”
«Ελκυστικό, γρήγορο, έξυπνο, ακριβώς όπως μας έχει συνηθίσει η Ευτυχία Γιαννάκη και στην πρώτη της Τριλογία.»
«Η νόσος του μικρού θεού» διαθέτει εξαιρετική πλοκή, δουλεμένους χαρακτήρες, χιούμορ και γλώσσα που ακουμπά στο σήμερα χωρίς να υποχωρεί μπροστά του. Δεν υπάρχει ευκολία και η πρόζα βρίσκει αμέσως τον αναγνώστη, δίνει ώθηση στην ιστορία. Πέρα από το ελιοτικό πνεύμα, εντοπίζεται και δονκιχωτικό! Οι ήρωες κυνηγούν ανεμόμυλους κι ενώ είναι μπροστά τους διαρκώς απομακρύνονται. Το νέο βιβλίο της Ευτυχίας Γιαννάκη διαβάζεται με πάθος.
“Tι ακριβώς κάνει τα βιβλία της Γιαννάκη ξεχωριστά; Οι χαρακτήρες που διαλέγει, η ικανότητα της να τους σκιαγραφεί πολύ πειστικά, οι δυσλειτουργικοί ήρωες της, όπως ο Χάρης Κόκκινος, που συνεχίζει να κυνηγάει τους προσωπικούς του δαίμονες και να προσπαθεί να βάλει σε τάξη μια διαλυμένη προσωπική ζωή. Γενικά, η Γιαννάκη αποδεικνύεται ιδανική να κτίζει ατμόσφαιρα και ξεχωριστούς πρωταγωνιστές. Είτε είναι αστυνομικοί με δεκάδες προσωπικά θέματα ή απωθημένα, είτε οι μυστικοπαθείς κάτοικοι ενός μικρού νησιού… Ξέρει να ταιριάζει χαρακτήρες και λέξεις τόσο αρμονικά που το τελικό αποτέλεσμα είναι αναγνωστικά εθιστικό.”
Τό βιβλίο διαβάζεται ἀπνευστί. Μιά βαθιά ἀνάσα καί βουτιά στά βαθιά. Περίμενα πώς θά ἦταν καλύτερο ἀπό τά προηγούμενα, ἀλλά τελικά αὐτό εἶναι καλύτερο ἀπό ὅτι περίμενα… Τό πρῶτο βιβλίο τῆς τριλογίας τοῦ βυθοῦ εἶναι μία διαρκής καταβύθιση στήν ἀνθρώπινη ψυχή. Ἡ Γιαννάκη δέν ξεχωρίζει πρωταγωνιστές ἀπό κομπάρσους. Μᾶς παρασύρει στά ἐσώψυχα ὅλων. Μοιραζόμαστε τίς σκέψεις τους, τίς ἔγνοιες καί τούς φόβους τους. Οἱ παλιές ἁμαρτίες ἑνώνονται μέ τά νέα προβλήματα καί δημιουργοῦν ἐκρηκτικά μείγματα. Οἱ ἐκρήξεις δίνουν φωνή σέ ἀπρόσμενα πρόσωπα. Ὅπως μέσα στόν βυθό ἡ διαύγεια τῆς ὅρασης καί τοῦ νοῦ μειώνονται δραστικά, ἔτσι καί στή νέα ὑπόθεση, πού ἄθελά του μπλέκεται ἡ Κόκκινος, τά συναισθήματα, οἱ διαθέσεις, οἱ προθέσεις, οἱ ἀνάγκες καί οἱ ἐπιθυμίες εἶναι χαμένα σέ μιά θολούρα άκατανίκητη.
Έρωτας, απόγνωση, κυνισμός, απληστία, μετάνοια, αγωνία, αυθορμητισμός, μίσος και εκδίκηση είναι κάποια από τα συναισθηματικά θεμέλια των στιβαρών ηρώων του βιβλίου. Παρόν στο βιβλίο και το χιούμορ με τον απαραίτητο σαρκασμό που η συγγραφέας διαθέτει. Όλα στις σωστές δόσεις για να απολαύσει ένας λάτρης της ανάγνωσης και δη του αστυνομικού μυθιστορήματος ένα άρτιο βιβλίο που ο απόηχός του μένει στο κεφάλι του αρκετές μέρες μετά την ανάγνωση της τελευταίας σελίδας.
Συναρπαστική ιστορία, ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη με τις καλογραμμένες σκηνές δράσης, θίγοντας παράλληλα κοινωνικές αντιλήψεις και προβλήματα. Εν κατακλείδι, θα λέγαμε ότι είναι ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που απευθύνεται σε όλους, όχι μόνο σ’ αυτούς που διαβάζουν αποκλειστικά αυτού του είδους τη λογοτεχνία.
“Η συγγραφική δύναμη της Γιαννάκη φαίνεται στη διείσδυση στην ψυχολογία των ανθρώπων… Ένα από τα καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν για την κρίση.”
“…Έκπληξη! Αστυνομική πλοκή με καλή λογοτεχνία. Δεν την ξέραμε. Την μάθαμε και πολύ καλά κάναμε.”
“Xωρίς να έχω διαβάσει κανένα από τα δύο πρώτα βιβλία αποκόμισα το συμπέρασμα ότι η Γιαννάκη δημιουργεί μια διαφορετική αστυνομική λογοτεχνία, ένα υβρίδιο που καταφέρνει να χωρέσει με πολύ επιτυχημένο τρόπο: Την αστυνομική έρευνα, το κοινωνικό σχόλιο και μια πολύ διεισδυτική ματιά στις ζωές των ηρώων της… Στο σκέλος της κατάθεσης μας σειράς κοινωνικών προβληματισμών και της ανάπτυξης-ανάλυσης των χαρακτήρων της η Γιαννάκη κατορθώνει να αγγίξει το άριστα.”
“Ακολουθώντας τις τεχνικές του αστυνομικού μυθιστορήματος, η συγγραφέας στήνει αριστοτεχνικά το σκηνικό των ιστοριών της και εντάσσει ομαλά σ’ αυτό τους ήρωές της, ξεπερνώντας στην πορεία το αυστηρό πλαίσιο των όποιων κανόνων και συνεχίζοντας την αφήγηση πιο χαλαρά. Ενώ, με αφετηρία την εκάστοτε υπόθεση δολοφονίας, δε διστάζει να θίξει πλήθος ευαίσθητων θεμάτων. Η οικονομική κρίση, η μετανάστευση, ο ρατσισμός, η κακοποίηση, αλλά και η ομοφυλοφιλία και το παράνομο εμπόριο αναβολικών μπαίνουν στο στόχαστρο και απασχολούν τους ήρωές της… Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι ένα είναι σίγουρο. Η Ευτυχία Γιαννάκη, στον νέο της ρόλο ως συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, ήρθε για να μείνει.”
“Η Πόλη στο φως στα καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα του 2018 σύμφωνα με τη Χίλντα Παπαδημητρίου για το Bookpress.”
“…με το Λαβύρινθο που εν τέλει φιλοξενεί όλα αυτά τα κατά Beaudelaire αθώα τέρατα η Ευτυχία Γιαννάκη «στήνει» με επιδεξιότητα ένα διαρκές παιχνίδι ανατροπών όπου η χαρά παραδίδει σκυτάλη στη μεγάλη λύπη και στον αβάσταχτο πόνο, η χαρά κάνει βάρδια με την απώλεια, το μίσος συναντά το πάθος και εκείνο τροφοδοτεί το σκηνικό του αίματος, της παράβασης και της ύβρεως.”
“…Μερικές φορές η Γιαννάκη κλείνει ένα κεφάλαιο με μία πρόταση, η οποία ή θα ανατρέψει κάποια μέχρι τότε θεωρούμενα ως δεδομένα η θα συγκλονίσει με την αποκάλυψη. Και δεν είναι μόνον το τι λέει, αλλά κυρίως το πώς το λέει. Το ίδιο κάνει και στο τέλος του βιβλίου. Με μια πρόταση σε τσακίζει.
Διαβάστε το. Δεν θέλω να πω τίποτε περισσότερο…”
“…Η Γιαννάκη πάνω σε αυτή τη βάση μας δίνει την καλύτερη της στιγμή. Συγκλονιστικό φινάλε σε μια τριλογία που κορυφώνεται όπως της αξίζει. Η πλοκή είναι καλύτερα δουλεμένη, η διείσδυση στη ψυχοσύνθεση των ηρώων ακόμη πιο βαθιά και η ανατροπή, αυτή τη φορά, οδηγεί σε μια συνταρακτική αποκάλυψη. Η αφηγηματική ροή έχει κινηματογραφικό ρυθμό, η πρόζα μεγαλύτερο βάθος, ο λόγος απλός και πάντα εύστοχος, το ύφος ρεαλιστικό όσο δεν πάει και ο προβληματισμός-στοχασμός των ηρώων να φροντίζει για το εικαστικό αποτέλεσμα.”
“…Με την Πόλη στο φως επιχειρεί αυτή τη φορά η Ευτυχία Γιαννάκη να εισδύσει στα άδυτα της νεοελληνικής πραγματικότητας και ιδιοσυστασίας και στις πιο σκοτεινές υποθέσεις που μπορούν να εκτυλιχθούν στις γειτονιές και τις γωνιές της Αθήνας. Παίζοντας αντιστικτικά με το φως της πόλης και τη σκοτεινιά του εγκλήματος και των παθογενειών της εποχής μας, η συγγραφέας, ολοκληρώνοντας την «Τριλογία της Αθήνας», καταφεύγει στην προσφιλή πρακτική που ακολούθησε και στα δύο προηγούμενα βιβλία.”
“Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι κανένα από αυτά τα επίπεδα του βιβλίου δεν εκβιάζεται, τα επίπεδα άλλοτε τέμνονται και άλλοτε εφάπτονται, συνυπάρχουν αρμονικά και οδηγούν αβίαστα τον αναγνώστη σε ένα από τα πιο σημαντικά διακυβεύματα της λογοτεχνίας της κρίσης: στον προβληματισμό του και στον φωτισμό των γεγονότων μακριά από κάθε ηθικολογία και διδακτισμό. Όπως γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης (Φάις, Μ., «Λογοτεχνία και κρίση – Ένας ατέρμων κοχλίας», Η Εφημερίδα των συντακτών, 06/01/2013) είναι ζόρικη επιλογή για τον συγγραφέα να μπει στη βάσανο να κατανοήσει τι πραγματικά συμβαίνει και διαβλέπει τον κίνδυνο για τη λογοτεχνία να λειτουργήσει είτε καταγγελτικά είτε παρηγορητικά, παριστάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Η Πόλη στο φως λοιπόν κερδίζει αυτό το στοίχημα και δεν καταγγέλλει ούτε παρηγορεί, ρίχνει φως, άπλετο φως σε μια πόλη που για χρόνια ζούσε στο σκοτάδι. Γι’ αυτό και αξίζει να διαβαστεί.”
“Η Ευτυχία Γιαννάκη λατρεύει τον συντηρητισμό του καλλιτεχνικού πατινάζ και την ταχύτητα της Formula 1. Συνέντευξη στη Λίνα Ρόκου, με αφορμή το βιβλίο «Πόλη στο φως».
“…Ως γνωστόν, το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι το μεγάλο κοινωνικό μυθιστόρημα της εποχής μας και έτσι σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης πέρα από την απολαυστική πλοκή, που συνοδεύεται από δουλεμένη γλώσσα, με εύστοχες παρομοιώσεις και μεταφορές, λογοπαίγνια, φιλοσοφικές σκέψεις και στοχασμούς, μετακινήσεις στον χρόνο μέσα από φλας μπακ και εξαιρετικά ψυχογραφήματα των ηρώων, έχουμε και τα κοινωνικά και πολιτικά σχόλια δια στόματος κάθε χαρακτήρα, που όσο σκοτεινός και αν είναι, υπάρχει πάντα ψυχολογική και κοινωνιολογική εξήγηση για την όλη πορεία του.”
“…Το τρίτο βιβλίο της Γιαννάκη εντυπωσιάζει με το στήσιμο της ιστορίας και τη γραφή του. Σφιχτό και καλά δουλεμένο, δένει την κεντρική πλοκή με μικρές ιστορίες που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν άσχετες, αλλά λειτουργούν ενισχυτικά στη βασική ιστορία.”
“…η Πόλη στο φως δεν είναι ένα ακόμη αστυνομικό μυθιστόρημα. Τα κοινωνικά ζητήματα που αναδύονται μέσα από τις γραμμές του βιβλίου είναι τόσο σημαντικά και καίρια που πολλές φορές ξεχνάς τον κυρίως φόνο για να αντιμετωπίσεις τους μικρούς φόνους της καθημερινότητας, που οι περισσότεροι αγνοούμε.”
“…Η Ευτυχία Γιαννάκη ξέρει να στήνει εξαιρετικές ιστορίες, να δημιουργεί σασπένς, αλλά και χαρακτήρες που μπορούν να το υποστηρίξουν μέχρι το τέλος.”
“…Η Ευτυχία Γιαννάκη ολοκληρώνει με την <em>Πόλη στο φως</em> την πολύ πετυχημένη «τριλογία της Αθήνας» με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Χάρη Κόκκινο. Τα βιβλία της βρήκαν ανταπόκριση από το κοινό χάρη στην επαφή τους με τη σύγχρονη αθηναϊκή πραγματικότητα σε ένα επίπεδο πολιτικό, κοινωνικό, ακόμα και αισθητικό.”
“…Κλείνοντας την Πόλη στο φως, και δυσκολευόμενος να ξεπεράσεις το σοκ της – κυριολεκτικά – τελευταίας σελίδας, ως φανατικός αναγνώστης και ακόλουθος του Χάρη Κόκκινου είσαι σίγουρος για δύο τουλάχιστον πράγματα: Πρώτον, η Ευτυχία Γιαννάκη σε έχει εκπλήξει, σε έχει συναρπάσει, σε έχει προβληματίσει, και σίγουρα δεν σε έχει απογοητεύσει. Δεύτερον, ακόμα και αν οι περιπέτειες του Χάρη Κόκκινου βρουν ποτέ συνέχεια σε κάποιο επόμενο βιβλίο, τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο.”
“…Αφηγούμενη μια ιστορία εγκλήματος, τοποθετημένη στην Αθήνα, την πόλη της, η Γιαννάκη εκφράζει την αγάπη της γι’ αυτήν, την «πόλη στο φως», η οποία έχει τον τρόπο της να επιβιώνει «και με την αλήθεια και με το ψέμα», δηλαδή με κάθε δυσκολία.”
“…Η Ευτυχία Γιαννάκη ολοκληρώνει θριαμβευτικά την τριλογία της Αθήνας, εγκλωβίζοντας τον Χάρη Κόκκινο σ’ έναν κύκλο βίας που ξεκινά από τον άγριο φόνο μιας εγκύου αλλά συμπεριλαμβάνει ένα σκάνδαλο ντόπινγκ και τη σφαγή στη Σρεμπένιτσα.”
“…Η Γιαννάκη ρίχνει φως στην Αθήνα της κρίσης, μια πόλη σκοτεινή όπου κυριαρχούν οι αποχρώσεις του μαύρου και βασιλεύουν τα «άνθη του κακού». Οι αντιήρωές της προσπαθούν να «αναδυθούν» μέσα από σκοτεινά μονοπάτια. Στόχος, η κατάκτηση του μοναδικού τους θεού, του χρήματος. Μέσα και μόνο από αυτό καταξιώνονται ή διεκδικούν τις χαμένες ευκαιρίες για πραγμάτωση των ονείρων τους.”
500 λέξεις με την Ευτυχία Γιαννάκη. Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε η συγγραφέας στην Καθημερινή με αφορμή την έκδοση του νέου της βιβλίουΠόλη στο φως.
Η Πόλη στο φως και η Τριλογία της Αθήνας: γράφει η Ευτυχία Γιαννάκη στην ΕΡΤ.gr
“…Με την Πόλη στο φως ολοκληρώνεται η Τριλογία της Αθήνας, μια αστυνομική σειρά που αγαπήθηκε πολύ από το αναγνωστικό κοινό. Για άλλη μια φορά η Αθήνα είναι ο σιωπηλός πρωταγωνιστής της ιστορίας, μια πόλη που αγκομαχάει γονατισμένη από την κρίση, τις δυσκολίες, την ανομία και την εγκληματικότητα. Ο Αστυνόμος Χάρη Κόκκινος είναι ο νέος ήρωας της πόλης. Η Ευτυχία Γιαννάκη συνδυάζει την αστυνομική δράση με την οξύτατη κοινωνική ματιά, σε ένα μυθιστόρημα που μάλλον θα γίνει κλασικό στο είδος του.”
“…Καταξιωμένη πια συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, η Ευτυχία Γιαννάκη ολοκληρώνει την Τριλογία της Αθήνας με τον αστυνόμο Χάρη Κόκκινο να προσπαθεί να εξιχνιάσει ένα αποτρόπαιο έγκλημα, ενώ παράλληλα αναζητά την αλήθεια σε ένα άλλο έγκλημα στο οποίο είναι κατηγορούμενος ο γιος του. Έξυπνη πλοκή και αναγνωστική διαδρομή με ευρηματικότητα και σασπένς σε κάθε σελίδα που κερδίζει τον πιο απαιτητικό αναγνώστη μυθιστορημάτων του είδους.”
“…Η Ευτυχία Γιαννάκη έχει κατακτήσει μια θέση στην Ιστορία της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας με το σπαθί της… ή μάλλον με το μαχαίρι των θυτών της. Από το Στο πίσω κάθισμα (2016) και τις Αλκυονίδες μέρες (2017) ως το προκείμενο μυθιστόρημά της Πόλη στο φως (2018) το αίμα ρέει άφθονο γύρω από τα θύματα και η σκηνή του φονικού προκαλεί φρίκη ακόμα και στους πιο έμπειρους αστυνόμους.”
“…Δεν είναι μόνο η πλοκή που γίνεται απρόβλεπτη, ούτε το παζλ που συμπληρώνει κομματάκι-κομματάκι την ψυχοσύνθεση και την ιστορία των ηρώων, αλλά ο περίγυρος είναι τόσο γνώριμος, το περιβάλλον, η ατμόσφαιρα, ακόμη και οι χαρακτήρες. Εξελλίσσονται στην πρωτεύουσα και θα μπορούσαμε να τις παρακολουθούμε σε ένα αστυνομικό δελτίο της σύγχρονης κοινωνίας μας.
Όπως έχω ξαναπεί, είναι αυτό το ταλέντο που θαυμάζω στην Ευτυχία Γιαννάκη, όπου καταγράφει τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας και τις αποτυπώνει σε λέξεις.”
“…Ένα είναι το συμπέρασμα το δικό μου σε αυτό το καταπληκτικό βιβλίο. Σασπένς, φόβος, λύτρωση, αστυνομικό δαιμόνιο, σκοτεινές σκέψεις, έντονα συναισθήματα, καθημερινότητα που σοκάρει. Ιστορίες πολλές δεμένες μεταξύ τους, ζωές ανθρώπων που χάλασαν ή προσπαθούν να φτιάξουν. Κοινωνικά στερεότυπα που καταρρέουν, μοναξιά απέραντη, σύγχρονος κόσμος, ο δικός μας κόσμος, το δικό μας περιβάλλον πια, αν σκεφτεί κανείς πως όλα όσα τόσο μυθιστορηματικά και αριστουργηματικά περιγράφει η Ευτυχία συμβαίνουν στη δική μας γειτονιά, ίσως και στο διπλανό μας σπίτι.”
“…Η Ευτυχία Γιαννάκη που αρέσκεται στους ειρωνικά σκοτεινούς τίτλους αποδεικνύει ότι επαξίως επαινέθηκε για την ψυχαναλυτική δύναμη των ηρώων. Για την οξυδερκή περιγραφή της πόλης και των ανθρώπων της… Αλλά πάνω απ’ όλα μας δίνει έναν καθ’ όλα ευάλωτο και ευαίσθητο αστυνόμο Κόκκινο να αποδεικνύει διαρκώς πως η ανέκφραστη αγάπη είναι σχεδόν έγκλημα… Εξαιρετικό δείγμα αστυνομικής γραφής.”
“…Η συγγραφέας είναι νέα, έχει όμως εκδώσει δύο προηγούμενα αστυνομικά μυθιστορήματα, που μαζί με το παρόν συνθέτουν την Τριλογία της Αθήνας. Τα βιβλία της ακολουθούν δοκιμασμένους δρόμους λαμβάνοντας στοιχεία τόσο από το κλασικό αγγλικό αστυνομικό μυθιστόρημα όσο και από τα αιματοβαφή και σκληρά σκανδιναβικά αντίστοιχα. Εν τέλει, το έγκλημα θα εξιχνιασθεί, αλλά ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος θα πληρώσει πολύ βαρύ τίμημα για την προσπάθειά του.”
“…Εισχωρώντας με μοναδικό τρόπο στην ψυχολογία των ηρώων της, μπαίνοντας στο πετσί τους και στο μυαλό τους ακόμα, η συγγραφέας αποτυπώνει με ακρίβεια χειρουργού τις αντιδράσεις, τις συμπεριφορές, τον τρόπο που εκφράζονται και μιλούν, τις σκέψεις τους. Και χτίζει, με υπομονή, έναν κόσμο άγνωστο στους περισσότερους, ρεαλιστικό, αλλά τόσο απάνθρωπο, πέρα από κάθε λογική, που όμως για κάποιους αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Και, εντέλει, στο κλείσιμο του βιβλίου –και της τριλογίας–, όλα φωτίζονται, όλα αποκαλύπτονται. Η πόλη έρχεται στο φως.”
“Όπως και κάποιοι άλλοι, έτσι κι εγώ είχα πέσει στην παγίδα να πιστεύω πως το αστυνομικά βιβλία από Έλληνες συγγραφείς, υστερούν κάπως έναντι των ξένων. Ευτυχώς έκανα λάθος! Το βιβλίο μου άρεσε πολύ… Τελειώνοντας το βιβλίο, αυτό που μου έμεινε είναι η άρτια σκιαγράφηση προσώπων και καταστάσεων και η αληθοφανής πλοκή χωρίς υπερβολές και περιττούς εντυπωσιασμούς.”