efigiannaki

Ο λύκος της πόλης

Ο πιο όμορφος φίλος μου, όχι ο οποιοσδήποτε φίλος, αυτός που όλοι λάτρευαν γιατί ντυνόταν ωραία, γιατί άκουγε την πιο τέλεια μουσική και γιατί είχε την καλύτερη συλλογή εφηβικών αστυνομικών βιβλίων με έπιασε ένα απόγευμα, εκεί που καθόμασταν στο πεζοδρόμιο και ξεφυλλίζαμε ένα κόμικ που μόλις είχαμε αγοράσει και μου είπε ότι το προηγούμενο βράδυ …

Ο λύκος της πόλης Διαβάστε Περισσότερα »

Το μαλακό μπετόν ενός τρελού μηχανικού

Ο λόγος που αποφασίσαμε να επισκεφθούμε αυτό το χωριό ήταν επειδή μάθαμε ότι είχε υπάρξει ένας τρελός μηχανικός που σχεδίαζε κτίρια με παράξενα υλικά, αγνοώντας τις συμβάσεις της εποχής του και τους περιορισμούς των υλικών. Τα σχέδιά του έμεναν για καιρό στα χαρτιά και όσα κτίρια ξεκίνησαν να φτιάχνονται, γρήγορα εγκαταλείφθηκαν ή γκρεμίστηκαν, αφού δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές …

Το μαλακό μπετόν ενός τρελού μηχανικού Διαβάστε Περισσότερα »

Ο αφαλός των πρωτόπλαστων

Το παιδί είχε όλη την ώρα απορίες. Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό πράγμα από ένα παιδί που όλη την ώρα ρωτάει γιατί αυτό, γιατί εκείνο, πώς το ένα, πώς το άλλο. Όταν σε αυτά μπλέκει και η αμφισβήτηση των λεγομένων σου, τότε τα πράγματα γίνονται απίστευτα πολύπλοκα. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι γονιός ενός τέτοιου παιδιού. …

Ο αφαλός των πρωτόπλαστων Διαβάστε Περισσότερα »

O άνδρας που έδεσε τα κορδόνια των παπουτσιών του μεταξύ τους

Τελειώναμε το δεύτερο ποτό μας όταν έσκασε το κέρασμα από τον τύπο που καθόταν δίπλα μας στο μπαρ. Προφανώς είχε ακούσει την κουβέντα μας και θέλησε με κάποιον τρόπο να μπει σε αυτήν. Η αλήθεια είναι ότι δεχτήκαμε τα κερασμένα σφηνάκια με βαριά καρδιά και από ευγένεια γυρίσαμε προς το μέρος του. Ήταν σωματώδης και τριχωτός. Τα γένια …

O άνδρας που έδεσε τα κορδόνια των παπουτσιών του μεταξύ τους Διαβάστε Περισσότερα »

Η μαμά σταμάτησε να μιλάει

Όλα ξεκίνησαν ξαφνικά ένα πρωί. Η μαμά σταμάτησε να μιλάει στα καλά καθούμενα. Εννοείται ότι η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι έπαθε εγκεφαλικό ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Πήγαμε στο νοσοκομείο όπου έμεινε μια βδομάδα κάνοντας εξετάσεις επί εξετάσεων. Η σύντομη παραμονή μας στο νοσοκομείο και τα περιστατικά που έτυχε να βρίσκονται στον ίδιο θάλαμο μ’ εμάς, …

Η μαμά σταμάτησε να μιλάει Διαβάστε Περισσότερα »

Ένας φόνος σε τρίτο πρόσωπο

Η συνέλευση της πολυκατοικίας ξεκινούσε στις οκτώ το απόγευμα. Κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να παραχωρήσει το σαλόνι του για τον καβγά που επρόκειτο να επακολουθήσει. Έτσι, όλοι φόρεσαν τις ευγενικές μάσκες τους και κατέβηκαν στο ισόγειο, ακριβώς μπροστά από την είσοδο του ασανσέρ. Είχε πλακώσει κρύο και ο λέβητας παρέμενε ανενεργός για δεύτερη συνεχή χρονιά, …

Ένας φόνος σε τρίτο πρόσωπο Διαβάστε Περισσότερα »

Άλλο το μάτι του ψαριού κι άλλο της κουκουβάγιας

Ο Μάριος δεν γέμιζε το μάτι σε κανέναν μας. Δηλαδή δεν μας γέμιζε το μάτι γενικά. Ήταν κοντός και άσχημος, αλλά ακόμη και η ασχήμια του δεν είχε κάτι ιδιαίτερο. Όλα τα χρόνια καθόταν μόνος του στο τελευταίο ή στο προτελευταίο θρανίο, δεν μιλούσε σχεδόν ποτέ, ήταν αυτό που λέμε κάπως βλαμμένος ή τουλάχιστον συμπεριφερόταν σαν …

Άλλο το μάτι του ψαριού κι άλλο της κουκουβάγιας Διαβάστε Περισσότερα »

Παίζοντας τη ζωή στα δάχτυλα

Ο γιατρός χώθηκε ανάμεσα στα πόδια της και το σώμα της άνοιξε σαν τριαντάφυλλο. Ο μικρός γεννήθηκε Ιανουάριο και όταν τον αγκάλιασε για πρώτη φορά ένιωσε το σώμα του ξένο. Της είπαν ότι θα τον συνηθίσει και ότι κάποτε όλα συνηθίζονται. Η ίδια θα προτιμούσε να τον ξεφορτωθεί μερικούς μήνες νωρίτερα προσγειώνοντάς τον σε μικρά κομμάτια σε κάποια μεταλλική λεκάνη. …

Παίζοντας τη ζωή στα δάχτυλα Διαβάστε Περισσότερα »

Οι μολυσματικές ιδέες

Πάντοτε ένιωθα μια έντονη ερωτική έλξη για την τερατώδη πνευματικότητα και τον ωμό κυνισμό. Αν δε αυτά συνδέονταν με χιούμορ, δεν υπήρχε περίπτωση να αντισταθώ. Έπεφτα με τα μούτρα στο υποκείμενο του ενδιαφέροντος και άρχιζε το ωραίο πλιάτσικο αρπάζοντας ολόκληρους διαλόγους για να τους κάνω άρθρα που καταναλώνονταν με μανία από ανυποψίαστους μικροαστούς σε περιοδικά ευρείας …

Οι μολυσματικές ιδέες Διαβάστε Περισσότερα »

Το τραύμα και η πτώση

Τη στιγμή που έκοψα το χέρι μου με το μαχαίρι ενεργοποιήθηκαν τα ζωώδη αντανακλαστικά της επιβίωσης. Το τραύμα ήταν βαθύ και το αίμα άρχισε να ξεπηδά με ορμή προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε δευτερόλεπτα είχε σχηματιστεί μια κόκκινη λίμνη στο λευκό γραφείο μου κι εγώ πετάχτηκα πάνω κι άρχισα να ουρλιάζω, να σπρώχνω, να καλώ …

Το τραύμα και η πτώση Διαβάστε Περισσότερα »