Κριτική για τις Αλκυονίδες Μέρες από το Book Tales

Αλκυονίδες μέρες-Ευτυχία Γιαννάκη (Review)

«Καμιά φορά τα τείχη σηκώνονται όχι για να μας απομακρύνουν, αλλά για να δοκιμάσουν αν είμαστε διατεθειμένοι να τα σπάσουμε.»

Ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος και η ομάδα του επιστρέφουν μέσα από τις σελίδες του δεύτερου βιβλίου της τριλογίας της Αθήνας με τίτλο «Αλκυονίδες μέρες» για να λύσουν τη μυστηριώδη δολοφονία μιας νεαρής κοπέλας από τη Γκάνα. Το σώμα της βρέθηκε μέσα σε μια λίμνη αίματος στο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της πόλης κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και οι έρευνες για την εύρεση του δολοφόνου ξεκινούν με τον χρόνο να πιέζει επικίνδυνα. Τα κλειστά στόματα και τα τείχη που θα υψωθούν μπροστά τους θα τους φέρουν αντιμέτωπους με μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τους αδύναμους.

Ο Χάρης, μόλις αρχίζει να σκαλίζει την υπόθεση, θα βρεθεί στο νοσοκομείο μετά από μια επίθεση που δέχτηκε μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Μερικές μελανιές, όμως, δεν πρόκειται να σταθούν εμπόδιο στη δουλειά του. Μαζί με τους συνεργάτες του θα συνεχίσει να συλλέγει στοιχεία για τη διαλεύκανση της δολοφονίας στο εμπορικό κέντρο. Στην πορεία θα ανακαλύψει ότι η επίθεση που δέχτηκε δεν ήταν διόλου τυχαία και κάποιος ήθελε να τον απομακρύνει από την υπόθεση εμπλέκοντας τον ήδη προφυλακισμένο γιο του για να τον αποπροσανατολίσει.

Οι ηλιόλουστες Αλκυονίδες μέρες του 2014 θα φέρουν στο φως πολλά μυστικά κρυμμένα πίσω από δολοπλοκίες, συμφέροντα και εκβιασμούς. Δεκαπέντε χρόνια πριν, σαν ένας ιστός αράχνης, υφαίνεται μια άλλη ιστορία. Η ιστορία ενός μικρού παιδιού που βλέπει τα όνειρα του να καταποτίζονται σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Ο βαρύς τραυματισμός του πατέρα του έχει αφήσει μέσα του μια πληγή ανοικτή που δεν κλείνει. Η μοίρα διάλεξε ένα διαφορετικό ταξίδι για αυτόν, πιο θλιβερό και η μόνη του διέξοδος είναι η εκδίκηση.

Η Ευτυχία Γιαννάκη στο δεύτερο βιβλίο της δημιουργεί δύο ιστορίες που ναι μεν κινούνται με διαφορά δεκαπέντε χρόνων αλλά τις έχει δέσει τόσο καλά μεταξύ τους που μοιάζουν να είναι η μία συνέχεια της άλλης. Μπορεί από την αρχή να μπαίνουμε στο νόημα του ποιος είναι ο δολοφόνος παρ’ όλα αυτά ακολουθούμε το νήμα της ιστορίας καθώς ξεδιπλώνεται το κουβάρι της για να αποκαλύψουμε τους λόγους που τον έκαναν να αφαιρέσει μια αθώα ζωή. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας της, ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος, θα βρεθεί αντιμέτωπος με το παρελθόν του για άλλη μια φορά και μέσα από μια δίνη γεγονότων θα παλέψει να ρίξει φως στην υπόθεση αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό. Η σχέση του με τον γιο του ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σκοινί έτοιμο να κοπεί ανά πάσα στιγμή και ο ίδιος θα πρέπει να κάνει προσεκτικά βήματα για να τον προσεγγίσει προτού τον χάσει για πάντα. Προτού το τείχος που έχει υψωθεί ανάμεσα τους γίνει απροσπέλαστο.

Η συγγραφέας σε αυτό το δεύτερο βιβλίο κάνει μια μικρή υπέρβαση και στην γραφή της και στον τρόπο που ψυχογραφεί τους ήρωες της. Καταφέρνει να εμβαθύνει περισσότερο στους χαρακτήρες που έχει πλάσει και δίνει πολλές πληροφορίες για αυτούς στους αναγνώστες. Οι ήρωες της είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, της καθημερινότητας μας. Ασχολείται με θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας όπως ο ρατσισμός, οι εργασιακές σχέσεις, η καταναλωτική μανία, οι αιμορραγικές δημόσιες υπηρεσίες, το σύστημα υγείας, η δολοπλοκία και τα συμφέροντα που παίζονται πίσω από τις πλάτες μας. Και τα χρησιμοποιεί με σύνεση μέσα στην αφήγηση της ιστορίας της χωρίς να αλλοιώνεται η πλοκή της. Το βιβλίο «Αλκυονίδες μέρες» σαφώς και αποτελεί το ένα σκαλί παραπάνω που έπρεπε να δώσει η Γιαννάκη για να μας κάνει να αδημονούμε για το κλείσιμο της αυλαίας με το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της Τριλογίας της Αθήνας.

Πηγή: https://booktalesgr.wordpress.com/2017/11/26/αλκυονίδες-μέρες-ευτυχία-γιαννάκη-review/

Εγγραφείτε στο Newsletter

Η Τριλογία της Αθήνας

#1 Στο Πίσω Κάθισμα – “Πόσο πιθανό είναι να δολοφονήσεις κάποιον, αντί να τον φιλήσεις;” 

#2 Αλκυονίδες Μέρες – “Σε μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τον αδύναμο κανείς δεν είναι αθώος.”

#3 Πόλη στο φως – “Μέχρι που μπορείς να φτάσεις όταν δεν έχεις πια τίποτα να χάσεις;”

© Ευτυχία Γιαννάκη – Eftychia Giannaki 2022