Proust&Kraken: μια κριτική για τη Νόσο του μικρού θεού

«Ο βυθός ήταν ανακατεμένος. Οι βορειοδυτικοί άνεμοι σφυροκοπούσαν το νησί εδώ και δυο μέρες. Όσο περνούσε η ώρα η ανάσα του δυσκόλευε, το ίδιο και οι κινήσεις του. Μίκραινε, χανόταν. Ο ήλιος ένα αστέρι που έσβηνε για όποιον βουτούσε στα σαράντα μέτρα και ο φακός του ίσα που κατάφερνε να ανοίξει μια τρύπα ελάχιστα μέτρα μπροστά του. Μια σπείρα χωρίς άκρη. Υποθαλάσσιες δυνάμεις αναστάτωναν την άμμο δίπλα του. Κάτι φοβερό θα συνέβαινε, το ένιωθε. Οι πνεύμονές του δυο σφουγγάρια που διαλύονταν. Βούλιαζε μόνος, παλαντζάροντας στην υγρή κοιλιά που τον κατάπινε αργά, αλλά σταθερά. Ούτε ίσκιος ούτε μυρωδιά. Ψύχος. Ένα χάρος με παράξενη βαρύτητα, απάνθρωπο, τίγκα στις φυσαλίδες αζώτου με τη νόσο των δυτών να παραμονεύει. Ένα ευρύχωρο αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται κανείς μόνος»

Βλέπεις αυτό το όμορφο εξώφυλλο που βγάζει όλη τη ζέστη του καλοκαιριού και μια αίσθηση ταξιδιού. Το ανοίγεις και διαβάζεις την παραπάνω παράγραφο. Και δε σταματάς μέχρι να τελειώσουν οι σχεδόν 500 σελίδες του. Και τελειώνουν γρήγορα πιστέψτε με. Από τις Κυκλάδες στην Ελβετία και πάλι στις Κυκλάδες, η Ευτυχία Γιαννάκη για άλλη μια φορά καταφέρνει να μας συνεπάρει και να μας κάνει να αγωνιούμε για την κατάληξη αυτής της ιστορίας, που έχει την αρχαιοκαπηλία στο κέντρο της, και την ανεύρεση του δολοφόνου. Χαρακτήρες ολοζώντανοι, εύστοχες παρατηρήσεις για τις μικρές νησιωτικές εν προκειμένω κοινωνίες, flash back στη δεκαετία του 80 απ’ όπου όλα ξεκινάνε, χιούμορ μοναδικό και μια ιστορία όμορφα δοσμένη με γλώσσα προσεγμένη, λεπτοδουλεμένη μέχρι το τελευταίο σημείο στίξης. Και στο τέλος, νιώθεις μια πληρότητα. Αναπάντητα ερωτήματα δεν μένουν. Η δικαιοσύνη αποδίδεται. Ανυπομονείς ωστόσο για τη συνέχεια της Τριλογίας του Βυθού, της οποίας αυτό το βιβλίο αποτελεί το πρώτο μέρος. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα αστυνομικό μυθιστόρημα;

Πηγή:

Εγγραφείτε στο Newsletter

Η Τριλογία της Αθήνας

#1 Στο Πίσω Κάθισμα – “Πόσο πιθανό είναι να δολοφονήσεις κάποιον, αντί να τον φιλήσεις;” 

#2 Αλκυονίδες Μέρες – “Σε μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τον αδύναμο κανείς δεν είναι αθώος.”

#3 Πόλη στο φως – “Μέχρι που μπορείς να φτάσεις όταν δεν έχεις πια τίποτα να χάσεις;”

© Ευτυχία Γιαννάκη – Eftychia Giannaki 2023