Εὐτυχία Γιαννάκη “Στό πίσω κάθισμα”, ἀπό τίς ἐκδόσεις Ἴκαρος, τοῦ Τάσου Γέροντα
Ἀστυνομικό μυθιστόρημα, τυπωμένο σέ πολύ καλῆς ποιότητας χαρτί, μέ πολύ προσεγμένη ἐπιμέλεια, χωρίς λάθη καί ἀβλεψίες.
Ὁ Χάρης Κόκκινος, τμηματάρχης τοῦ πρώτου τμήματος τῆς Ὑποδιεύθυνσης Ἐγκλημάτων κατά τῆς Ζωῆς, μεσῆλιξ, σέ καθόλου καλή φυσική κατάσταση, καλεῖται νά βρεῖ τόν κατά πᾶσα πιθανότητα κοινό δολοφόνο δύο φόνων, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν μέσα σέ 24 ὧρες. Ἕνας διευθυντής μικροῦ θεάτρου στήν Πλάκα βρίσκεται δολοφονημένος μέσα στό θέατρό του. Μετά ἀπό λίγες ὧρες τήν ἴδια τύχη ἔχει μιά πρώην ὑπηρέτρια τῶν γονιῶν του. Τό ἀσυνήθιστο εἶναι πώς ὁ δολοφόνος εἰδοποιεῖ πάντα τόν ἴδιο, ἄγνωστο μέχρι ἐκείνη τή περίπτωση, δημοσιογράφο μεγάλης ἐφημερίδας. Ταὐτόχρονα ὁ Κόκκινος πρέπει νά ἀντιμετωπίσει ἕνα ἀπρόσμενο καί σκληρό οἰκογενειακό πρόβλημα.
Οἱ πρωταγωνιστές τῆς Εὐτυχίας Γιαννάκη δέν εἶναι ἥρωες πού συναντᾶς μόνο στά βιβλία. Τόσο ὁ Κόκκινος ὅσο καί οἱ τρεῖς ἄμεσοι ὑφιστάμενοί του (δύο ἄνδρες καί μία γυναίκα) εἶναι καθημερινοί ἄνθρωποι, μέ τίς άδυναμίες τους, τά προβλήματά τους, τά κολλήματά τους. Ναί, κατά τά καθιερωμένα, ὁ Κόκκινος εἶναι χωρισμένος.
Κυνηγητά, ἀποτυχίες, λάθη, προσβολές, ὅλα προκύπτουν στόν Κόκκινο καί τήν ὁμάδα του.
Ἡ συγγραφέας ἔστησε μιά πλοκή στρωτή, χωρίς ἀνατροπές πού προσβάλλουν τή νοημοσύνη τοῦ ἀναγνώστη. Ἐκεῖνο πού μοῦ ἔκανε ἐντύπωση εἶναι πού πότισε ὅλο τό βιβλίο μέ θλίψη. Ἀκόμα καί τό τέλος εἶναι ἀπρόσμενο. Καί θλιβερό.
Ἡ ἱστορία καταλαμβάνει 426 σελίδες. Τίς διάβασα μέσα σέ περίπου πέντε ὧρες. Τί θέλω νά πῶ; Ὁτι εἶναι ἕνα ἐξαιρετικό βιβλίο! Ἰσάξιο, ἄν ὄχι ἀνώτερο, ἀπό πολλά πολυδιαφημισμένων Σκανδιναβῶν συγγραφέων. Κι εἶναι μόλις τό πρῶτο μιᾶς νεαρῆς συγγραφέως. Προφανῶς ἔσπευσα νά ἀγοράσω τό ἑπόμενό της, “ἁλκυονίδες μέρες”. Μέχρι νά τό διαβάσω, σᾶς συστήνω αὐτό ἀνεπιφύλακτα!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author