Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Ευτυχία Γιαννάκη «Το Πειρατικό Πιτς Radio», Εικόνες: Σοφία Τουλιάτου, εκδ. Ίκαρος
Την γνωρίσαμε με την «Τριλογία της Αθήνας» [Στο πίσω κάθισμα, Αλκυονίδες μέρες, Πόλη στο Φως] κι αμέσως την ξεχωρίσαμε: για την καθαρή λογοτεχνία μέσα στο αστυνομικό μυθιστόρημα, για τον τρόπο που ζωντάνευε την αθηναϊκή πραγματικότητα, για τον επιθεωρητή Χάρη Κόκκινο που αποκτούσε σάρκα και αίμα και βιωμένη ιστορία και βάσανα και τραύματα μαζί με τους υπόλοιπους ήρωες από βιβλίο σε βιβλίο, για την οξυδέρκεια, τις κριτικές παρατηρήσεις, για το χιούμορ και για τον αυτοσαρκασμό.
Η Ευτυχία Γιαννάκη, καθιστώντας το δικό της αστυνομικό μυθιστόρημα ταυτοχρόνως και οντολογικό, ψυχολογικό, κοινωνιολογικό σχόλιο συνέχισε με τις «Ιστορίες του Βυθού». «Η νόσος του μικρού θεού», όπου ο μικρός θεός είναι το άγαλμα ενός έρωτα, το πρώτο μυθιστόρημα του Βυθού, διαδραματιζόταν στην Πάρο όπου εκεί ήταν και το καταφύγιο του επιθεωρητή Χάρη Κόκκινου, μετά τα προσωπικά του βάσανα, και στην προσπάθειά του να ξαναβρεί τον εαυτό του και το κουράγιο του να ανασυνταχθεί. «Στην φωλιά του ιππόκαμπου» της Ευτυχίας Γιαννάκη που αποτελεί και το δεύτερο «Μυθιστόρημα του Βυθού» η ιστορία διαδραματίζεται το Καλοκαίρι της πανδημίας στην Αθήνα και στην Ύδρα, με χρονικές ρίζες σε μια δολοφονία που έλαβε χώρα στο νησί, 38 χρόνια πριν. «Οι ναυαγοί του Αυγούστου» ήταν το τρίτο από τις «Ιστορίες του Βυθού».
Αλλά «Το Πειρατικό Πιτς Radio» είναι το έκτο μυστήριο των «Πιτσιμπουίνων». Διότι στα «Πρώτα μου Μυστήρια» η Ευτυχία Γιαννάκη έχει φτιάξει ένα σύμπαν. Ένα νησί που δεν θα το βρείτε στον χάρτη αλλά μονάχα στις ιστορίες της. Επειδή οι Πιτσιμουίνοι μόνον εκεί υπάρχουν: Ο ντεντέκτιβ της νήσου, Μικρός Μπλέ. Η Αντελί και ο Πιτς Φιτίλης. Ο Μακαρόνης και η Μυστήρια Τζεντού. Ο Κιτρινομάτης και ο Πιτς Τζέι.
«Η Ευτυχία από μικρή άκουγε για τους Πιτσιμπουίνους και το νησί τους. Χρειάστηκε σαράντα χρόνια να λύσει το μεγάλο μυστήριο και να εντοπίσει το Πίτσι Πίτσου. Από τότε περνάει τα καλοκαίρια της στο νότιο άκρο του νησιού, σε μια καλύβα στην παραλία, γράφοντας ιστορίες μυστηρίου για παιδιά και μεγάλους», μας πληροφορεί αντί άλλων βιογραφικών στο παραμύθι της η συγγραφέας.
Και κάπως έτσι γράφτηκαν και τα μυστήρια παραμύθια «Κάτι βρομάει στο Πίτσου», «Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο», «Το Μεγάλο Πιτς Πάρτι», «Εξαφάνιση στο Πίτσι Πίτσου», το «Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο».
Επειδή στα παιδιά αποκαλύπτονται όλα τα μυστικά και τα μυστήρια της ζωής. Η μαγεία είναι πραγματικότητα, το αίνιγμα το παίζουν στα δάχτυλα και η ζωή η ίδια είναι ένα διαρκές θαύμα. Κι όλα αυτά η Ευτυχία τα γνωρίζει καλά. Γι’ αυτό και «Το Πειρατικό Πιτς Radio» κάπως έτσι ξεκινά, με μυστήριες φωνές άγριων ζώων και πουλιών, με ήχους ικανούς να σπάνε όλα τα τζάμια. Και με τα αινιγματικά στιχάκια της Μυστήριας Τζεντού: «Στο Πίτσι Πίτσου τριγυρνάω/ και στα μυστήρια βουτάω», «Είμαστε μια παρέα σαίνια/ τα τέλεια Πιτσιμπουίνια»… Και τί δεν θα κάνουν για να λύσουν κι αυτό το μυστήριο, θα ανέβουν βουνά, θα αναζητήσουν αποτυπώματα, θ’ ακολουθήσουν ροδιές, θα σκαρφαλώσουν στα βράχια… Όλοι μαζί. Ε ναι στο τέλος και η Μυστήρια Τζεντού: «Είμαι η Μυστήρια Τζεντού/ με το πατίνι πάω παντού/ Με τα βιβλία μες στη τσάντα/ και το γυαλί τυπάκι πάντα!»
Μαγεία, ευφυΐα, ευρηματικότητα, πρωτοτυπία, σασπένς και χαρακτήρες αναγνωρίσιμοι πια και αγαπητοί. Γιατί η φιλαναγνωσία ξεκινά από την μικρή μικρή ηλικία. Και επειδή τα παιδιά αναγνώστες δεν βολεύονται εύκολα με το ελάχιστο, βαριούνται συχνά, αναζητούν ό,τι δεν φαίνεται με γυμνό οφθαλμό, γνωρίζουν πολλά που οι μεγάλοι ξεχνούν, ζωντανεύουν τα πάντα, νησιά, Πιτσιμπουίνια, έχουν σχεδόν πραγματικότητα τη Φαντασία που απομακρύνεται μεγαλώνοντας αλλ’ ευτυχώς υπάρχει η Ευτυχία Γιαννάκη και με τις ιστορίες της και η Σοφία Τουλιάτου με τις εικόνες της και γεφυρώνουν το χάσμα.
Αυτό ειδικά το μυστήριο θα το χαρείτε μικροί και μεγάλοι.
Ευτυχία Γιαννάκη
Η Ευτυχία Γιαννάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε πληροφορική, μουσική τεχνολογία, επικοινωνία και εργάστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια συντονίζει εργαστήρια δημιουργικής γραφής. Έχει εκδώσει, με ψευδώνυμο, το μυθιστόρημα Χάρντκορ (Ωκεανίδα, 2000), που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Περισσότερα για την ίδια μπορείτε να δείτε στο www.giannaki.com