Η συγγραφέας Ευτυχία Γιαννάκη σε μια συζήτηση με την Τίνα Πανώριου
«…Μάλλον ήρθε η ώρα των πολύ μικρών αναγνωστών να βουτήξουν στα βαθιά, οξύνοντας τη ματιά τους σε έναν κόσμο γεμάτο χιούμορ, μυστήριο και ανατροπές»
Η Ευτυχία Γιαννάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε πληροφορική, μουσική τεχνολογία και επικοινωνία και εργάστηκε για αρκετά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το 2000 εξέδωσε με το ψευδώνυμο Αλέκα Λάσκου το μυθιστόρημα «Χάρντκορ» που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ντένη Ηλιάδη. Το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, με τίτλο «Στο πίσω κάθισμα» (εκδ. Ίκαρος, 2016), κέρδισε το βραβείο Public του 2017 για το καλύτερο ελληνικό μυθιστόρημα της χρονιάς, σύμφωνα με τις ψήφους του κοινού.
Σε α’ πρόσωπο
Από πολλούς χαρακτηρίστηκε έκπληξη η μετάβασή μου από την λογοτεχνία ενηλίκων στην παιδική λογοτεχνία. Θα απαντούσα ότι με ενδιαφέρει όλη η παλέτα του μυστηρίου όπως ξεδιπλώνεται από τις πολύ μικρές ηλικίες μέχρι την λεγόμενη αστυνομική λογοτεχνία.Το πέρασμα από τον Αστυνόμο Κόκκινο, στον Μικρό Μπλε, τον ντετέκτιβ του φανταστικού κόσμου των Πιτσιμπουίνων, εγκαινιάζει την ενασχόληση μου με το παιδικό μυστήριο για πολύ μικρές ηλικίες. Έτσι, από τα βασικά χρώματα, απ’ όπου προκύπτουν όλα τα υπόλοιπα, έχουμε πλέον το κόκκινο που παραπέμπει στη ζωή, τον θάνατο και την θερμότητα που έχει το μυστήριο των ενηλίκων, ενώ το μπλε παραπέμπει στο δροσερό, σε αυτό που ρέει και διαρκώς αναγεννιέται φέρνοντας την κάθαρση.
Μετά την ολοκλήρωση της επιτυχημένης Τριλογίας της Αθήνας με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο (Στο Πίσω Κάθισμα, 2016 – Αλκυονίδες Μέρες, 2017, Πόλη στο Φως, 2018) που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος και τη βουτιά στο λεγόμενο μεσογειακό νουάρ, επιχειρώ την βουτιά στο παιδικό Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο, όπου φυτεύω όλα τα γνωστά σχήματα της αστυνομικής λογοτεχνίας στον φανταστικό κι εύπλαστο κόσμο του Πίτσι Πίτσου που είναι το πιο ασφαλές και το πιο μυστήριο νησί στον κόσμο.Σε αυτόν τον κόσμο που φροντίζει να ισορροπεί ανάμεσα στο όριο που θέτει η παιδική φαντασία με τους περιορισμούς του κόσμου των ενηλίκων, υπάρχουν όλα: πλοκή, ξεχωριστοί χαρακτήρες, σασπένς, χιούμορ, ανατροπές, αγωνία, λύση βήμα βήμα, επαγωγική λογική και φυσικά απίστευτη διασκέδαση.Θα έλεγα ότι στόχος μου ήταν να μπολιάσω την παιδική αφήγηση με σχήματα που υπάρχουν στο μυστήριο ενηλίκων, τοποθετώντας τα όμως σε δοσολογία που καθιστά την αφήγηση κατάλληλη για πολύ μικρά παιδιά που χρειάζονται ενδεχομένως ακόμη τη διαμεσολάβηση ενός ενήλικα ώστε να διαβάσουν την ιστορία.Οι εξαιρετικές εικόνες της Σοφίας Τουλιάτου που απέδωσε τον χρωματιστό παλμό και την αισθητική αυτού του κόσμου, επιτρέπουν το παιχνίδι με το μυστήριο σε πολλαπλά επίπεδα παρατήρησης εντάσσοντας οργανικά το κείμενο στο οπτικό μυστήριο της υπόθεσης προσθέτοντας την απαραίτητη μαγεία που έχει η εξερεύνηση ενός χαμένου παραδείσου που αναζητούμε ούτως ή άλλως διαρκώς παιδιά κι ενήλικες.Η σειρά «Πιτσιμπουίνοι – Τα πρώτα μου μυστήρια» έρχεται να φυτέψει τους σπόρους του μυστηρίου σε πολύ μικρές ηλικίες όπου δεν υπάρχουν πολλά αντίστοιχα βιβλία κι αυτό είναι κάπως παράξενο γιατί τα πάντα σε αυτή την ηλικία είναι μυστήριο. Αντιθέτως διαπιστώνει ότι κυκλοφορούν και με μεγάλη επιτυχία μάλιστα, πολλά παιδικά μυστήρια για μεγαλύτερες ηλικίες.Μάλλον ήρθε η ώρα των πολύ μικρών αναγνωστών να βουτήξουν στα βαθιά, οξύνοντας τη ματιά τους σε έναν κόσμο γεμάτο χιούμορ, μυστήριο και ανατροπές.