«Ένα αστικό νουάρ, με εγκεφαλική διεργασία, αλλά και με πρωτογενή ένστικτα, τα οποία ανάλογα με την περίσταση απελευθερώνονται ή τιθασεύονται. Αναμφισβήτητα, η Ευτυχία Γιαννάκη έχει στυλ και με το δικό της έργο μάς υπενθυμίζει ότι η ελληνική σκηνή των αστυνομικών μυθιστορημάτων αποκτά βάθος και πολυμορφία.»

“Η συγγραφική δύναμη της Γιαννάκη φαίνεται στη διείσδυση στην ψυχολογία των ανθρώπων… Ένα από τα καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν για την κρίση.”

“…Έκπληξη! Αστυνομική πλοκή με καλή λογοτεχνία. Δεν την ξέραμε. Την μάθαμε και πολύ καλά κάναμε.”

“…Η Γιαννάκη πάνω σε αυτή τη βάση μας δίνει την καλύτερη της στιγμή. Συγκλονιστικό φινάλε σε μια τριλογία που κορυφώνεται όπως της αξίζει. Η πλοκή είναι καλύτερα δουλεμένη, η διείσδυση στη ψυχοσύνθεση των ηρώων ακόμη πιο βαθιά και η ανατροπή, αυτή τη φορά, οδηγεί σε μια συνταρακτική αποκάλυψη. Η αφηγηματική ροή έχει κινηματογραφικό ρυθμό, η πρόζα μεγαλύτερο βάθος, ο λόγος απλός και πάντα εύστοχος, το ύφος ρεαλιστικό όσο δεν πάει και ο προβληματισμός-στοχασμός των ηρώων να φροντίζει για το εικαστικό αποτέλεσμα.”

“…Με την Πόλη στο φως επιχειρεί αυτή τη φορά η Ευτυχία Γιαννάκη να εισδύσει στα άδυτα της νεοελληνικής πραγματικότητας και ιδιοσυστασίας και στις πιο σκοτεινές υποθέσεις που μπορούν να εκτυλιχθούν στις γειτονιές και τις γωνιές της Αθήνας. Παίζοντας αντιστικτικά με το φως της πόλης και τη σκοτεινιά του εγκλήματος και των παθογενειών της εποχής μας, η συγγραφέας, ολοκληρώνοντας την «Τριλογία της Αθήνας», καταφεύγει στην προσφιλή πρακτική που ακολούθησε και στα δύο προηγούμενα βιβλία.”

“…Κλείνοντας την Πόλη στο φως, και δυσκολευόμενος να ξεπεράσεις το σοκ της – κυριολεκτικά – τελευταίας σελίδας, ως φανατικός αναγνώστης και ακόλουθος του Χάρη Κόκκινου είσαι σίγουρος για δύο τουλάχιστον πράγματα: Πρώτον, η Ευτυχία Γιαννάκη σε έχει εκπλήξει, σε έχει συναρπάσει, σε έχει προβληματίσει, και σίγουρα δεν σε έχει απογοητεύσει. Δεύτερον, ακόμα και αν οι περιπέτειες του Χάρη Κόκκινου βρουν ποτέ συνέχεια σε κάποιο επόμενο βιβλίο, τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο.”

“…Η Ευτυχία Γιαννάκη έχει κατακτήσει μια θέση στην Ιστορία της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας με το σπαθί της… ή μάλλον με το μαχαίρι των θυτών της. Από το Στο πίσω κάθισμα (2016) και τις Αλκυονίδες μέρες (2017) ως το προκείμενο μυθιστόρημά της Πόλη στο φως (2018) το αίμα ρέει άφθονο γύρω από τα θύματα και η σκηνή του φονικού προκαλεί φρίκη ακόμα και στους πιο έμπειρους αστυνόμους.”

“…Η Ευτυχία Γιαννάκη που αρέσκεται στους ειρωνικά σκοτεινούς τίτλους αποδεικνύει ότι επαξίως επαινέθηκε για την ψυχαναλυτική δύναμη των ηρώων. Για την οξυδερκή περιγραφή της πόλης και των ανθρώπων της… Αλλά πάνω απ’ όλα μας δίνει έναν καθ’ όλα ευάλωτο και ευαίσθητο αστυνόμο Κόκκινο να αποδεικνύει διαρκώς πως η ανέκφραστη αγάπη είναι σχεδόν έγκλημα… Εξαιρετικό δείγμα αστυνομικής γραφής.”

“…Η συγγραφέας είναι νέα, έχει όμως εκδώσει δύο προηγούμενα αστυνομικά μυθιστορήματα, που μαζί με το παρόν συνθέτουν την Τριλογία της Αθήνας. Τα βιβλία της ακολουθούν δοκιμασμένους δρόμους λαμβάνοντας στοιχεία τόσο από το κλασικό αγγλικό αστυνομικό μυθιστόρημα όσο και από τα αιματοβαφή και σκληρά σκανδιναβικά αντίστοιχα. Εν τέλει, το έγκλημα θα εξιχνιασθεί, αλλά ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος θα πληρώσει πολύ βαρύ τίμημα για την προσπάθειά του.”