Γράφει ο Γιώργος Τρίγκας
Το τελευταίο μέρος της «Τριλογίας του βυθού» μας παρέδωσε φέτος το καλοκαίρι η δημοφιλής συγγραφέας Ευτυχία Γιαννάκη, πιστή στο ετήσιο ραντεβού της με το αναγνωστικό κοινό το οποίο λατρεύει την καλογραμμένη αστυνομική λογοτεχνία.
Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, όλα τα γεγονότα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του Αυγούστου, ένας μήνας φαντάζομαι προσεκτικά επιλεγμένος από τη συγγραφέα, αφού στο φαντασιακό μας έχει ταυτιστεί με τις διακοπές, την διαφυγή από τους ρυθμούς της καθημερινότητας και την υπερβολική χαλάρωση. Σε μια παρόμοια κατάσταση άλλωστε βρίσκεται και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Χάρης Κόκκινος, ο οποίος αναγκάζεται να επιστρέψει από την Πάρο, εσπευσμένα στην Αθήνα για να συμμετάσχει στη διαλεύκανση μιας πολύ περίεργης δολοφονίας. Όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις ιστορίες, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που βρίσκονται στα χέρια του Κόκκινου σε πρώτη ανάγνωση δεν οδηγούν πουθενά, με αποτέλεσμα κάποιες σκιές να κρύβονται πολύ καλά στο σκοτάδι.
Αν και η συγγραφέας έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά στο τελευταίο της μυθιστόρημα (Στη φωλιά του Ιππόκαμπου, εκδόσεις Ίκαρος) πέρυσι, τώρα, θα έλεγα ότι παρουσίασε το καλύτερό της δημιούργημα. Χρησιμοποιώντας κι αυτή τη φορά μια άκρως δουλεμένη γραφή και μέσω ωραίων λογοτεχνικών τεχνασμάτων, ανακατεύει με μαεστρία τα υλικά της, αφήνοντας μας την αίσθηση ενός μακρύ μαραθωνίου ανάμεσα στους ιλιγγιώδεις λαβυρίνθους ενός αθέατου αθηναϊκού κόσμου.
Χαμένα χειρόγραφα και κυκλώματα παράνομων υιοθεσιών αναδεικνύουν διάφορες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, αποκαλύπτοντας ποικίλα μυστικά, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο μια καυτή σε όλα επίπεδα ατμόσφαιρα.
Τελικά, η Γιαννάκη με τις συναρπαστικές ιστορίες της, επιβεβαιώνεται ως μια από τις καλύτερες εκπροσώπους του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους, αφού όχι μόνο θέτει τις σωστές ερωτήσεις στην πλοκή της ιστορίας, αλλά υπομονεύει μια σειρά από κοινωνικά στερεότυπα.
Πηγή: https://biblioparousiaseiskritikes.blogspot.com/2022/12/blog-post_31.html
